Michael Palmer – De beloftes van glas
In zijn postmodernistische poëzie strijdt de Amerikaanse dichter Michael Palmer (1943) met de onvertelbaarheid van de werkelijkheid, wat hem aanzet de associatieve kracht van de taal de vrije loop te laten. Ogenschijnlijk onsamenhangende beeldenreeksen, feiten, gebeurtenissen, voorvallen en gevoelservaringen volgen elkaar snel op. Hij wil met die snelle opeenvolging het niet-logische van de zintuiglijk waarneembare werkelijkheid tonen.
Een recensie van Johan Reijmerink over de bloemlezing ‘De beloftes van glas’, samengesteld door Tom Van de Voorde. Hij is ook de vertaler van de gedichten.