Maandelijkse archieven: juni 2017

In zijn postmodernistische poëzie strijdt de Amerikaanse dichter Michael Palmer (1943) met de onvertelbaarheid van de werkelijkheid, wat hem aanzet de associatieve kracht van de taal de vrije loop te laten. Ogenschijnlijk onsamenhangende beeldenreeksen, feiten, gebeurtenissen, voorvallen en gevoelservaringen volgen elkaar snel op. Hij wil met die snelle opeenvolging het niet-logische van de zintuiglijk waarneembare werkelijkheid tonen.
Een recensie van Johan Reijmerink over de bloemlezing ‘De beloftes van glas’, samengesteld door Tom Van de Voorde. Hij is ook de vertaler van de gedichten.

De gedichten van Tsjêbbe Hettinga kunnen mij sterk emotioneren. In een mailtje aan een mede-recensent schreef ik dat hij waarschijnlijk precies wist wat en hoe hij moest schrijven om emoties op te wekken en dat je daar een heel helder hoofd bij nodig hebt. ‘Maar de bron zijn die emoties, anders had hij het niet gekund. En er is natuurlijk meer: alle overbodige rommel heeft hij overboord gegooid. Het gaat om het leven, schoonheid, liefde, de dood.’
Met het verschijnen van ‘Het vaderpaard / It faderpaard’, zijn verzamelde gedichten, heeft Hettinga het monument gekregen dat hij verdient. (Hans Puper).

Recensent Levity Peters over ‘Wildcamera’ van Martin Reints: ‘Ik heb antwoorden gekregen die ik niet zocht, maar misschien nog wel meer vragen: wat anders is de reden dat ik de gedichten kan blijven lezen, als ligt er buiten de regels iets dat ik niet kan vatten? Maar misschien is het juist dat ongrijpbare dat Martin Reints in herinnering brengt, dat mij een gevoel van tevredenheid geeft, van voldoening zelfs. Veel zogenaamde poëzie laat je met een leeg gevoel achter, maar deze bundel ervaar ik als voedend. Ik heb er, dat mag duidelijk zijn, van gesmuld.’