Maandelijkse archieven: oktober 2017

Over de bundel ‘Vermoeden van licht’ schreef Romain John van de Maele: ‘Wanneer Richard Foqué het over de tijd(en) heeft, gaat het over de existentiële tijd en de rol van het licht. (….) De titel van Richard Foqués nieuwe bundel bevat niet toevallig het woord ‘vermoeden’. De dichter stelt, dat hoe donker het ook mag zijn, er altijd een vermoeden van licht is. (…) De taal is tegelijkertijd de ervaring (de tijd) en de materie die de ervaring fixeert. Denken en dichten zijn nooit taalonafhankelijk, en ook nooit aan de tijd onttrokken.’

‘Het leven deugt. Althans op onderdelen’ is de nieuwe bundel van Anton Korteweg. We leven mee met het knulletje Korteweg, de wat belegen jongeman, de volwassene en de dichter op leeftijd. Eric van Loo over die laatste: ‘Nee, ouderen zijn niet het gelukkigst, zoals Korteweg ons eerder probeerde bij te brengen. De ouderdom komt met gebreken, en er wacht ons geen vrolijk einde. Korteweg stelt zich daartegen teweer met zijn eigen vertrouwde wapens: humor in alle gradaties tussen ironie, galgenhumor, zelfspot en zelfs meligheid. Een bundel die deugt. Althans op onderdelen.’

Paul Roelofsen over ‘Waar ik jou word’, een selectie van 25 gedichten van Antjie Krog: ‘De mening dat het bij poëzie alleen om een spel met de taal gaat en niet om het daarin uiten van emoties, vitaliteit, betrokkenheid en nog zo wat, kortom het totaal van menselijke hoedanigheden, wordt hier ondubbelzinnig gelogenstraft.’

Ernst Jan Peters over ‘Voor jou, van jou’ van Nachoem Wijnberg: ‘Misschien is zijn zeventiende bundel, getiteld ‘Voor jou, van jou’, wel de doorbraak voor het grote publiek. Het gaat over alledaagse herkenbare zaken: verliefdheid, verlaten liefdes, herinneringen, lichtheid en zwaarte.’ Maar ook hier geldt dat Wijnberg zijn lezers dwingt om opnieuw te leren lezen, Wie dat doet, wordt ruimschoots beloond.

Laura Demelza Bosma over ‘De dood en drie andere gedichten’ van Joris Miedema: ‘Het zijn rauwe, werkelijke gedichten die, hoewel ze van alle sentiment zijn ontdaan, tóch liefdevol overkomen en eveneens vanuit bijzondere invalshoeken met verrassende kwinkslagen komen. ( … ) De dichter beheerst de kunst van het in- en uitzoomen en wisselt ook regelmatig van perspectief zodat een breed spectrum aan gevoelens, gedachten en associaties aan bod komt.’