Hans Puper: “De nieuwe bundel van Sasja Janssen heet ‘Happy’. Wie op grond van deze titel en het vertederende kalfje op het voorplat een feelgood-bundel verwacht, komt bedrogen uit. (…) De bundel is verre van vrolijk, maar dat betekent niet dat je er somber van wordt, integendeel, daarvoor is hij te veelzijdig, zowel naar vorm als inhoud.” De existentiële rol die poëzie voor Janssen lijkt te spelen, maakt deze bundel uiterst boeiend.
Apocalypsfee met landkaart Het ligt hier ergens noordelijk van maar ik moet even nadenken waar de werkelijke zon opkomt om uit te vinden waar dat is en daarna vraag ik nog even ecosia wat in het algemeen in de mogelijkheden van opkomende en/of ontploffende/dovende/ ondergaande zon ligt (flits!) Toch beeld ik me bij het zien van een oude jurk nieuwe foto’s in, draagt het woord ‘tinte’ in zich al het gedicht, met kindergezicht kleur ik de bekende achtergronden door de seizoenen heen Altijd eindigend als de afgevallen apocalypsfee die in het opnieuw passende ijsvogelblauw op het dak haar jongen staat […]
Laura Demelza Bosma (1986) – ze ging Demelza als tweede naam gebruiken omdat er tijdens haar schrijfopleiding nog een Laura was – debuteerde in 2007 met de bundel Daar vliegen de walvissen . In 2010 verhuisde ze door liefde gedreven naar Oostenrijk en kreeg daar drie kinderen. Afgelopen jaar zou haar tweede bundel verschijnen, maar het liep helaas anders. Laura blijft echter vol verwachting. Zeker nu ze haar rijbewijs heeft gehaald.
In de bundel Dichter & andere dingen is de dichter een ding en het gedicht een levend organisme, zo constateert Ernst Jan Peters. Deze verzamelbundel met het dichtwerk van Ton van ‘t Hof geeft een helder overzicht in het zoekproces naar de mogelijkheden van taal. De taal levert ‘monstrueuze schikkingen die uit zijn op onstuimig effectbejag’, maar het is de dichter die de keuzes maakt en zo toch iets bloot geeft van zichzelf, over zichzelf.
Herbert Mouwen over ‘Het waaide er’ van Jan Glas: ‘[Het] is een verzameling gedichten – ik durf het woord ‘reeks’ niet te gebruiken, omdat het een lineair verband veronderstelt – die zich niet zomaar prijs geeft aan de lezer. (…) Laat je levenservaring, je belezenheid en zogenaamde intellectuele bagage thuis en ga eens écht lezen, misschien wil de dichter dat wel. Of toch niet?’