Berry Vos raadt aan ‘Probeert u het later nog eens’ hardop voor te lezen, bij voorkeur met een Dordtse tongval. Op papier is hij minder te spreken over Josse Koks tweede bundel: “Ik mis bij Kok vaak de pointe, en als die er is dan stelt die vaak teleur. Het is niet altijd duidelijk wat de dichter nou precies wil zeggen.” Wel laat de dichter zien over een rijke fantasie te beschikken, waarbij hij zich bedient van onwerkelijke, hallucinatoire beelden.
Als beeldend kunstenaar/graficus maakt Jeanet Kingma vooral kunstenaarsboeken waarin tekst en beeld worden gecombineerd. Ze maakt ook kinderboeken. In haar gedichten tref je dezelfde droomachtige samenstelling, collages van woord en flinterdunne tekening, waartussen je – bijna achteloos en alsof per ongeluk – jezelf aantreft, zwemmend!
Maurice Broere schreef een recensie over ‘uit de volière van mijn hart’, een selectie van Mark Meekers uit zijn ‘nagelaten gedichten 1958 – 1982’. De bundel telt 270 bladzijden. Broere is niet onverdeeld enthousiast. Hij mist ‘een kritische blik, waardoor een bloemlezing had kunnen ontstaan met een duidelijke thematiek, overzichtelijk voor de lezer. Hier geldt: niet het vele is goed, maar het goede is veel.’
In de tweede column van Jan Loogman gaan we verder met zijn training, oefening baart tenslotte kunst maar kunnen we dichten leren? Dichten is vooral kijken, we zetten het beeld nog even voor u stil. Wat heeft dit te maken met voetbal, scheidsrechteren en fluiten? Scheidsrechteren is kijken met een bepaalde bril, die bril bepaalt of er gefloten wordt of niet, hebben we zo’n bril ook op bij het schrijven?
Berry Vos over ‘Hoop over been’ van Joep Kuiper: ‘Dat er in deze bundel een voorwoord is opgenomen geeft te denken. Waarom laat de uitgever de poëzie niet voor zichzelf spreken?’ Toch valt er genoeg te genieten in deze bundel, ondanks de opvallende zwartgalligheid, die zijn oorsprong lijkt te vinden in een verloren liefde. De surrealistische beelden boeien vaak, al zijn ze soms lastig te interpreteren.