“In Gelul kan je niet wonen” is een theaterprogramma met Amsterdams Allooi waarin dichter Ronald M. Offerman zich – net zoals in elke andere setting – onverstoorbaar en humoristisch, ontwapenend en ontroerend, eenvoudig en toch groots presenteert zoals hij dat in elk gedicht doet. Gewoon omdat het zo is en niet anders.
Met ‘Horizontale zaken’ ontsluit vertaler Willy Spillebeen het werk van e.e. cummings voor een nieuwe generatie lezers. Met de ondertitel ‘69 gedichten over liefde, onliefde en lust’ is volgens recensent Eric van Loo geen woord teveel gezegd: alle gedichten –met uitzondering van de toegift over België– bezingen op zeer plastische wijze de liefde. En hoewel de vertaler niet bijster gesteld was op de eigengereide syntaxis en typografische acrobatieën van cummings, is hij de meester ook op dit punt zo goed mogelijk gevolgd.
Recensie van de bundel Windtoon van Jan Kleefstra (Eric van Loo)
De veelvuldig genomineerde en gewaardeerde dichter Luc C. Martens beschouwt het schrijven van poëzie als een soort antigif tegen zijn drukke loopbaan waarbij de wetenschap weinig of geen ruimte laat voor eigen interpretatie. Dat die er in de poëzie wel is, voelt als een bron van onmisbare zuurstof. Zijn opvatting dat het schrijven van poëzie een métier is dat voor een deel aangeleerd kan worden, haakt mooi in op onze columns van Jan Loogman.
Levity Peters is onder de indruk van ‘26 woorden voor schoonheid’ van Nafiss Nia: ‘Je krijgt de indruk dat het schrijven van poëzie voor haar meer betekent dan het schrijven van een mooi gedicht. (…) Uit vrijwel al haar gedichten spreekt een grote gedrevenheid, ik zou bijna zeggen ‘haast’ – om uit te drukken wat zij op haar lever heeft, wat haar bezielt, verontrust, versombert, verdriet, vertedert.’