In de derde column van Jan Loogman gaan we verder met zijn ‘training’. Dichten is vooral kijken, nu is het tijd voor ons om erop uit te gaan, ons open te stellen maar als u toch liever binnen blijft? Het vertrouwde u opnieuw opvalt? ‘Hanteer de onbevangen dichtersblik’ en noteer wat u ziet!
Lennert Ras: ‘Steeds op reis en altijd thuis’ is de bundeling van de honderd beste gedichten van de tiende Turing Nationale Gedichtenwedstrijd met een voorwoord van juryvoorzitter en Dichter des Vaderlands Tsead Bruinja.’ Het is een heel gevarieerde verzameling. ‘Er zitten veel pareltjes tussen. Alle dichters in Nederland kunnen er inspiratie uit halen en leren wat de kenners onder een goed gedicht verstaan.’
De dichter Marc Tiefenthal begon als postmodernist en brak heilige huisjes af, viel met de deur binnen in gesloten gehelen en zette het internet naar zijn hand. Hij is een eigengereide, bijwijlen cryptische en vaak cyclische dichter. Daarnaast vertaalt hij dat het een lieve lust is. Zo vertaalt hij zijn eigen gedichten maar ook die van anderen, zoals onlangs van ‘huldgedichten aan Charles Baudelaire of Poésies van de Lautréamont. Pom Wolff zegt ‘Tiefenthal is dada’!
Eric van Loo luisterde met ingehouden adem naar ‘Windtoon’ van Jan Kleefstra: “Er wordt in deze bundel een verstild verhaal verteld.” Een sterk gecomponeerde bundel. Het “traag traag aanzwellen van wind” (tekst achterflap) is terug te vinden in de lengte van de strofes, die in het eerste deel van de bundel geleidelijk toenemen: “De bundel vraagt erom, om in één beweging gelezen te worden.” Het onderliggende verhaal lijkt te gaan over verdriet om de natuur die ons de rug toekeert, omdat wij haar de rug toekeren.
Recensie van de bundel Het heterogeen van Elly de Waard (Maurice Broere)