Meandermagazine

De nieuwe bundel van Hanz Mirck heet ‘Labberkoeltje’. Hettie Marzak noemt het een rijke bundel. Over de inhoud zegt ze: ‘De wind heeft altijd al tot de verbeelding gesproken, kinderliedjes en gezegdes getuigen ervan. In deze prozagedichten, die verdeeld zijn over de vier seizoenen, is de wind een zelfstandig, antropomorf wezen, dat in vele vormen kan voorkomen, zoals bij de seizoenen hoort.’

Rogier de Jong over de literaire betekenis van Petronella Moens. Samen met Betje Wolff en Aagje Deken behoorde ze tot de bekendste auteurs van haar tijd. Ze was een overtuigd patriot en abolitioniste. Ze was geëngageerd, bezig met de rol van de vrouw, het welzijn van dieren en de natuur. Cultuurhistorisch gezien een heel interessante schrijfster.

Marc Bruynseraede in een vlammend betoog over de besparingsronde in Vlaanderen die de culturele sector zwaar treft. Subsidies slinken, staatsprijzen worden afgeschaft en waar er nog iets te rapen valt, wordt geschraapt en geschrapt. De pers is verontwaardigd, menig stem verheft zich, de woorden van de afscheid nemende Jozef Deleu gedachtig, ‘Taal mag niet ondergesneeuwd raken onder het verbalisme van de politiek en de commercie.’

Dit jaar werden we overstelpt met gedichten voor de Rob de Vos-prijs. Vandaag aandacht voor de eerste drie genomineerden die een eervolle vermelding kregen. Het zijn: Lydia Warners met haar gedicht ‘Vreemdeling’, Wilma van den Akker met haar inzending ‘Waar is de vraag’ en Augustin Grenné met zijn gedicht ‘Kennismakingsgesprek’. Op 12 november publiceren we de volgende eervolle vermeldingen. De bekendmaking van de winnaars is op 14 november.

Onno Kosters is even uitgedicht. Maar iemand die van jongs af aan al talig is, houdt natuurlijk een opschrijfboekje met ideeën, regels, beelden bij zich. ‘Welluidende poëzie’, schrijft Piet Gerbrandy over de meest recente bundel van Kosters, ‘geschreven in de traditie van grootheden als T.S. Eliot, Samuel Beckett en H.C. ten Berge’. En dat begon allemaal met de handtekening OnnO.

Harrie Geelen vertaalde ‘De zaak Reinaerd Vos’ van Willem (die Madocke maecte). Hans Franse is onder de indruk: ‘De auteur volgt het gepaarde rijm, zoals in de MNL tekst, maar hij doet het niet krampachtig, het is een natuurlijke vertelstijl, waarbij de enjambementen het ritme van het verhaal versterken, het zijn de pauzes, de klemtonen die een beetje veranderen: het leest heel plezierig.’