Archief

Johan Reijmerink over ‘Balans’, de nieuwe bundel van Leonard Nolens: ‘Telkens frappeert het weer hoezeer Nolens in staat is concrete feiten en toevallende gebeurtenissen een magische lading mee te geven en ze daardoor op een universeel niveau te brengen. (…) En passant keek hij in de spiegel om voor even de tijd te kunnen bevriezen.’

Over de bundel ‘Vermoeden van licht’ schreef Romain John van de Maele: ‘Wanneer Richard Foqué het over de tijd(en) heeft, gaat het over de existentiële tijd en de rol van het licht. (….) De titel van Richard Foqués nieuwe bundel bevat niet toevallig het woord ‘vermoeden’. De dichter stelt, dat hoe donker het ook mag zijn, er altijd een vermoeden van licht is. (…) De taal is tegelijkertijd de ervaring (de tijd) en de materie die de ervaring fixeert. Denken en dichten zijn nooit taalonafhankelijk, en ook nooit aan de tijd onttrokken.’

‘Het leven deugt. Althans op onderdelen’ is de nieuwe bundel van Anton Korteweg. We leven mee met het knulletje Korteweg, de wat belegen jongeman, de volwassene en de dichter op leeftijd. Eric van Loo over die laatste: ‘Nee, ouderen zijn niet het gelukkigst, zoals Korteweg ons eerder probeerde bij te brengen. De ouderdom komt met gebreken, en er wacht ons geen vrolijk einde. Korteweg stelt zich daartegen teweer met zijn eigen vertrouwde wapens: humor in alle gradaties tussen ironie, galgenhumor, zelfspot en zelfs meligheid. Een bundel die deugt. Althans op onderdelen.’

Paul Roelofsen over ‘Waar ik jou word’, een selectie van 25 gedichten van Antjie Krog: ‘De mening dat het bij poëzie alleen om een spel met de taal gaat en niet om het daarin uiten van emoties, vitaliteit, betrokkenheid en nog zo wat, kortom het totaal van menselijke hoedanigheden, wordt hier ondubbelzinnig gelogenstraft.’

Ernst Jan Peters over ‘Voor jou, van jou’ van Nachoem Wijnberg: ‘Misschien is zijn zeventiende bundel, getiteld 'Voor jou, van jou', wel de doorbraak voor het grote publiek. Het gaat over alledaagse herkenbare zaken: verliefdheid, verlaten liefdes, herinneringen, lichtheid en zwaarte.’ Maar ook hier geldt dat Wijnberg zijn lezers dwingt om opnieuw te leren lezen, Wie dat doet, wordt ruimschoots beloond.

Laura Demelza Bosma over ‘De dood en drie andere gedichten’ van Joris Miedema: ‘Het zijn rauwe, werkelijke gedichten die, hoewel ze van alle sentiment zijn ontdaan, tóch liefdevol overkomen en eveneens vanuit bijzondere invalshoeken met verrassende kwinkslagen komen. ( … ) De dichter beheerst de kunst van het in- en uitzoomen en wisselt ook regelmatig van perspectief zodat een breed spectrum aan gevoelens, gedachten en associaties aan bod komt.’

Elly de Waard (Bergen N.H. 1940) publiceerde vijftien bundels; de laatste, In die tijd die, verscheen een klein jaar geleden. Op haar website komen veel soorten van haar creativiteit samen (ook proza, popmuziek en kritisch werk). Op het blog van de site wordt geëxperimenteerd met poëzie en allerlei soorten beeld.

Peter J. R. Vermaat is niet gelukkig met de bundel ‘Zie mij’ van Mariet Lems (gedichten) en Cora Vries (schilderijen). Het gevaar van zo’n gecombineerde bundel is dat het gedicht tussen het beeld en de beschouwer komt te staan. Bovendien schemert bij de gedichten het ambacht er teveel doorheen. Vermaat: ‘Maar misschien neem ik deze bundeling te serieus en moet ik haar niet als poëziebundel zien, maar eerder als een soort catalogus van een tentoonstelling, in combinatie waarmee hij ook op internet te vinden is.’

Daan Janssens (1994) is een jonge schrijver en performer met een hart voor het ongewone en is sinds januari 2017 de eerste stadsdichter van Hoogstraten. Zijn literatuuropleiding heeft hem opgezadeld met een schrijfmicrobe en sindsdien tracht hij zijn versies van de werkelijkheid via zijn pen en op het podium met de wereld te delen.

De omslag van ‘Handschrift’, de nieuwe bundel van Jean Pierre Rawie, is stijlvol. Eric van Loo: ‘De boodschap is duidelijk: deze bundel moet zichzelf verkopen. En dat zal de nieuwe Rawie, tot afgrijzen van de heersende kritiek, dan ook zeker doen. (…) Voor de liefhebbers van het werk van Rawie valt er in ‘Handschrift’ wederom veel te genieten. Veel gedichten hebben de kracht van een credo, waarin hij eindelijk een keer zijn overtuiging wil verwoorden.’

Met de bespreking van ‘Ochtend in de tuin’ van Elly de Waard vieren we een bijzonder jubileum. Het is de 25e bijdrage van Inge Boulonois aan de Klassiekers. In 2005 en 2006 stormde zij onze kolommen binnen met maar liefst zes besprekingen per jaar. Daarna bleef ze gestaag één à twee bijdragen per jaar aanbieden. Zij weet daarin telkens weer met kennis van zaken haar liefde voor een gedicht en voor de poëzie in het algemeen op de lezer over te brengen. Mooi detail: haar aandacht verdeelt ze gelijkelijk over dichters (13) en dichteressen (12).

In POËZIE KORT 2017 / 7 recensies van Hans Puper over het tweede deel van ‘Het liegend Konijn 2017’, waarin een aantal opvallend goede gedichten staat, een verrassende zoektocht van Atze van Wieren naar de oorsprong van ons bestaan (‘Eeuwig leven’), en ‘Ik kan het altijd denken’ van Cees Bolle, dat onder andere gaat over de dienstbaarheid van herinneringen.

De debuutbundel Gedachten over een mogelijk einde van Heidi Koren (1975) verscheen in 2015. Een nieuwe bundel is in de maak, evenals een debuutroman. Naast schrijven, praat ze vooral graag over schrijven. Dit doet ze in de vorm van boekverkoper en schrijfdocent. 's Avonds leest ze een boek.

Romain John van de Maele over ‘Het regent in de trompetten’: ‘Wiel Kusters en Ingrid Wijk hebben een aantrekkelijke bloemlezing samengesteld uit het werk van Pierre Kemp (1886-1967). ( … ) Kemp heeft met veel verve […] de kleuren van zijn wonderbaarlijke palet gebruikt. Niet met de zotskap van het Maaslandse carnaval, maar met de koksmuts van de leerjongen op het hoofd geef ik Kemp en zijn bloemlezers drie sterren in de gids voor poëzieproevers.

Anneke Wasscher (1946) debuteert in oktober met de bundel Atlas van de tijd bij uitgeverij Kontrast. Hoe denkt ze over haar eerdere uitspraken in Meander en hoe gaat het met haar?

Barney Agerbeek (Surabaya 1948) kwam in 1952 met zijn ouders naar Nederland. In 2013 debuteerde hij met de verhalenbundel Schaduw van schijn, in 2014 gevolgd door de roman Njai Inem . De dichtbundel em>Rood en wit met blauw die in 2015 verscheen werd enthousiast ontvangen. Uitgeverij In de Knipscheer bracht in juli 2017 zijn nieuwste bundel uit: Een warme oostenwind.

Herbert Mouwen over ‘Mammie’ van Ronelda S. Kamfer: ‘Er zijn dichters die gedichten schrijven vanuit hun herinneringen zonder dat ze die verzen verfraaien met metaforen, rijm- en metrumvormen en allerlei stijlfiguren. De werkelijkheid die zij in hun poëzie publiceren, is op zich al bijzonder of schokkend genoeg. Hun gedichten behoeven geen aankleding of decoratie, ze confronteren de lezer direct met hun eigen persoonlijke historische realiteit. ‘Mammie’ van de Zuid-Afrikaanse dichteres Ronelda S. Kamfer is zo’n dichtbundel.’ Vertaald door Alfred Schaffer.

Martin Beversluis (Vlaardingen, 1972) is slamdichter. Hij was tot 27 augustus jongstleden ook Stadsdichter van Tilburg. In het najaar van 2017 verschijnt een selectie uit stadsgedichten van hem bij uitgeverij Blikvorm.

‘Dagen van Van Putten’ (deel 2) van Kees Engelhart is heel goed afzonderlijk te lezen. Hans Puper: “Ik associeer [het totale werk] natuurlijk in eerste instantie met 'Het Bureau' van Voskuil, niet alleen door de beoogde omvang, maar ook door de inhoud: hij raakt de kern van een leven. Toevallig herlas ik een brievenboek van Reve. Aan Josine Meyer schreef hij: ‘Wat men vaak mist ( … ), is het bizarre, het persoonlijke, het schijnbaar onbelangrijke maar in werkelijkheid wezenlijke’. Bij Engelhart zou hij op zijn wenken zijn bediend.”

Eric van Loo over de nieuwe bundel van Jan Kleefstra: “Ik zie ‘Een mistval om het rumoer’ (…) als een reeks losse impressies van een ‘ik’ die troost zoekt in het lege landschap. (…) Daarom moet deze recensie ook kort blijven. Al te veel duiding zou dit kleinood van Kleefstra onrecht aandoen. Alsof zijn woorden pas kunnen spreken wanneer zij worden uitgelegd.”

Koos Hagen was docent Frans in Amsterdam, schrijft verhalen en vooral gedichten, was stadsdichter van Amstelveen (2010-2013) en werkt graag samen met muzikanten en andere dichters. De bron van zijn werk is gelegen in onophoudelijke verbazing over het minuscule, het grootse en het oneindig gevarieerde menselijk gedrag. Hij is niet vies van engagement, wel van cynisme.