Archief

Lieke Marsman (1990) stormde op jonge leeftijd de Nederlandse letteren binnen. Ze is met vijf gedichten vertegenwoordigd in 'De Nederlandse poëzie van de twintigste en de eenentwintigste eeuw in 1000 en enige gedichten' (2016). Het hier besproken ‘Vasthoudendheid’ zit daar niet bij, maar staat wel in drie andere gezaghebbende bloemlezingen: 'Ik ben een bijl' (2009), 'Dichters uit de bundel' (2014) en 'Dichters van het nieuwe millennium' (2016). Nu al een klassieker dus. Jeroen van den Heuvel legt uit waarom.

Eric van Loo over ‘Vertraagd stilleven’ van Dorien De Vylder: "Een roomwitte, bijna vierkante bundel. Grijs de naam van de auteur, de titel van de bundel in reliëf aangebracht, zonder kleur. En wat voor een titel! Terwijl een stilleven per definitie geen beweging kent, spreekt de dichter van een ‘vertraagd’ stilleven. (…) ‘Vertraagd stilleven’ is een sobere bundel, in gedurfd eenvoudige taal geschreven. Een indrukwekkend debuut."

Het werk van Hans Tentije (Beverwijk, 1944) werd veelvuldig bekroond, onder andere met de Lucy B. en C.W. van der Hoogtprijs, de Herman Gorterprijs, de Guido Gezelleprijs, de Karel van de Woestijneprijs en onlangs met de Constantijn Huygensprijs voor zijn gehele oeuvre.

Peter J.R. Vermaat over ‘Het zingen van de wereld’: ‘Marc Tritsmans weet waaruit zijn taal gehouwen of naar boven gepompt is en hij schaamt zich daar niet voor. Evenals in voorgaande bundels sorteert, stapelt en bouwt hij zijn gedichten met woorden die de weerklank zijn van zijn natuurlijke omgeving: sterren, steen en groene begroeiing. Maar daarbij blijft het niet. In zijn taal ondergaat hij de natuurlijke processen, hij ondervindt ze aan den lijve en getuigt van die sensaties in zijn poëzie.’

Na 16 jaar weer een gedichtenbundel van Dimitri Verhulst. De liefde en de angst voor sleur komen volop aan bod. Gelukkig weer terug van weggeweest. Door Maurice Broere

‘Finisterre’ van Eugenio Montale verscheen in 1943 in Zwitserland. Met haar vertaling heeft Liesje Schreuders een grootse prestatie geleverd, aldus Hans Franse: ‘Het is met recht een herschepping van moeilijke poëzie, waarbij zij, door haar grote kennis van de taal en het oeuvre van de dichter, ‘Finisterre’ tot een prachtig wetenschappelijk en literair verantwoorde vertaling heeft gemaakt’.

Herbert Mouwen over ‘Vrije val met hindernissen’ van Lief Vleugels: “In de bundel verwerkt de dichteres het verlies van haar dochter, die zichzelf in 2014 van het leven benam door in Tsjechië van een brug te springen. Nadat de dichteres een jaar later zelf van de trap viel – voor haar niet alleen een parallelle, maar ook ‘een hallucinante ervaring’ – ontstond tijdens de ‘ziekenhuisopname en herstelperiode’ deze bundel met gedichten.” Bijzonder en zeer persoonlijk.

Mariet Lems is specialist literatuureducatie en tekstschrijver. Ze is de auteur van Weten waar de woorden zijn, een methodiek creatief schrijven voor leerkrachten PO. Ze publiceerde ook een aantal dichtbundels.

In deze recensie bespreekt Romain John van de Maele niet zozeer de bloemlezing uit de poëzie van Michael Ondaatje (‘De kaneelschiller’) als wel de vertaling van Joris Iven, die de bundel ook samenstelde en inleidde. ‘Mijn detailkritiek wekt misschien de indruk dat de bundel wrevel heeft opgewekt, maar dat is niet zo. Alles wel beschouwd, waardeer ik het vertaalwerk van Iven.’

Eric van Loo over de nieuwe bundel van Lies Van Gasse: "Met ruim 100 pagina’s schotelt Lies Van Gasse ons een stevige bundel voor: ‘Wassende stad’. (…) Zo complex als de grotestadsproblematiek is, zo complex is ‘Wassende stad’ zelf ook geworden. (…) ‘Wassende stad’ is het verhaal van de moderne stad, die uit zijn voegen groeit, van de stad waarin we verdwalen, onszelf kwijtraken."

Voordat ik de kopij voor deze klassieker ontving, had ik nog nooit van Remy C. van de Kerckhove gehoord. Toch is hij in België geen onbekende, en speelde hij een belangrijke rol bij de vernieuwing in de Vlaamse poëzie kort na de Tweede Wereldoorlog. Het is dus een goede zaak dat Jan Buijsse met een gedegen bespreking deze dichter aan de vergetelheid ontrukt.

Johan Reijmerink over ‘De aanraking’ van Claude Van de Berge: ‘Het blijft een wonderlijke, en soms vermoeiende ervaring poëzie te lezen die op gespannen voet staat met het onuitsprekelijke. Voor mij blijft deze poëzie voor lezers die ingewijden willen zijn in dit kosmologische, mystieke labyrint waarin Van de Berge zich ver van de werkelijkheid van alledag heeft verwijderd.’

Gedichten van Meliza de Vries, Marnix Speybroeck en Bert van den Helder.

'Vogels, vlinders & andere vliegers' van Hans van Pinxteren is zijn 'opus tien', maar lijkt een afscheidsbundel, vindt Ernst Jan Peters. Het bevat de gedichten uit al zijn eerder werk waar de dichter zich nog in kon vinden. En zo vliegen we met hem de wereld over om met de mogelijkheden die de taal biedt geweldige beelden te schieten van de grens tussen droom en werkelijkheid.

Nafiss Nia is een Iraans-Nederlandse dichter, filmmaker, literaire vertaler, cultureel ondernemer en diversiteitsexpert. Van haar zijn twee dichtbundels- Esfahan, mijn hoopstee (2004) en De momenten wachten ons voorbij (2012) gepubliceerd en een vertaling van Moderne Perzische Poëzie- Stegen van stilte (2007). Haar derde bundel 26 woorden voor schoonheid komt binnenkort uit bij de uitgeverij Bornmeer.

Romain John van de Maele vindt ‘Dat het blijft duren’ van Jan Geerts een boeiende bundel. ‘Er worden veel vragen gesteld en opnieuw gesteld, en nooit is het antwoord meer dan een voorlopig inzicht. Nooit is 'dat' – het leven? – meer dan de nog onvoltooide afwezigheid. (…) Jan Geerts heeft een heel eigen woordenschat, legt verrassende verbanden en kent de canon van de Nederlandstalige poëzie.’

In POËZIE KORT poëzie als antidepressivum (Frans Vogel), een bundel met een aantal ijzersterke gedichten van Gijs ter Haar en een boeiend onderzoek naar ‘poëzie buiten het boekje’ van Kila van der Starre. Met een gratis onderwijstip van Hans Puper.

Paul Roelofsen over ‘Aan de roekelozen’: 'Samenvattend kan ik zeggen dat deze op herinneringen gestoelde, zeer persoonlijke en locaal georiënteerde poëzie bepaald niet wereldschokkend is maar ontroert op een manier die geruststelt. Bijzonder.’

Twee jaar geleden is Rens van Hoogdalem (1995) begonnen met het voordragen en performen van zijn poëzie. Zo is hij te vinden op meerdere Poetry-Slams, open podia en was hij onderdeel van Poetry Circle 030.

Gedichten van Rinske Kegel, Geert Viaene, Tania Verhelst, Monica Boschman en Elly Stolwijk.

De verzamelde gedichten van Jan Paul Bresser zijn verschenen: ‘Stilte heeft het laatste woord.’ Hans Franse: ‘[Hij] was voor mij de cultuur in eigen persoon’. Franse volgt de groei van deze innemende, stijlvolle dichter en komt tot de conclusie dat de gedichten uit zijn laatste productieve jaar het best zijn.

Romain John van de Maele over ‘Een spiegel op uitkijk’ van Jo Gisekin: ‘In deze bundel treedt Gisekin in gesprek met het werk van Roger Raveel, een schilder die al vaker dichters heeft geprikkeld.’ Wat is de relatie van Jo Gisekins gedichten met Raveels vormentaal? ‘Hebben zowel de gast als de gastheer voordeel bij die relatie, of (…) is er sprake van een wisselwerking die vooral de lezer ten goede komt? De bundel bevat naast de gedichten ook een aantal reproducties van Raveels schilderijen en grafiek.'