Archief

De tweede van de Meander Dichtersprijs 2017 is gewonnen door Kate Schlingemann (1958) en Marjon Zomer (1972). Zij zijn nu kanshebber op de Meander Dichtersprijs 2017, die in het voorjaar wordt uitgereikt.

In POËZIE KORT 11 recenseren Eric van Loo, Lennert Ras en Hans Puper de bundels ‘Vel’ van Maarten Embrechts, ‘Woon ik hier’ van Jos Versteegen, ‘Plots hel het werd. Jacobus van Looy en de Battle of the Somme’ onder redactie van Geert Buelens en ‘De geschiedenis van zand’ van Amarantha Groen.

Willem Tjebbe Oostenbrink (Grijpskerk, 1963) dicht in het Westerkwartiers (West-Gronings) en in het Nederlands. Volgend jaar verschijnt zijn nieuwe bundel met gedichten, waaruit in Meander een gedicht. En een gedicht komt uit zijn eerste bundel, Opdreugde troanen .

Mark Meekers is na Hugo Claus de meest bekroonde dichter van Vlaanderen. Daarnaast is hij beeldend kunstenaar. In beide hoedanigheden is hij geobsedeerd door Marc Chagall. In ‘Bodemloos blauw’ beschrijft hij in 86 gedichten de levensloop van de schilder en becommentarieert hij zijn werk. Recensent Hans Franse: ‘Ik vind het een grootse poging om vanuit een grote liefde voor, kennis van en zelfs op sommige punten identificatie met Chagall een dergelijk consistent werk te schrijven.’

Tijl Nuyts (1993) studeerde Engelse en Spaanse taal- en letterkunde en westerse literatuur. Er verschenen korte verhalen, gedichten en essays van hem in onder meer Deus ex Machina, Kluger Hans, DW B, Streven, Oikos, Romaneske, Mvslim.com, Gierik & NVT. Bij uitgeverij Polis verschijnt in januari 2017 zijn eerste gedichtenbundel Anagrammen van een blote keizer.

‘Waanzin went niet’ is het debuut van Max Greyson. Hij is dichter, prozaschrijver en, zoals hij zelf zegt, spoken word performer. Recensent Eric van Loo: ‘Van veel gedichten vermoed ik, dat ze het beter op het podium doen dan op papier. Greyson gebruikt vaak binnenrijm als springplank voor associaties. Misschien leuk om te volgen als je in de zaal zit, maar niet altijd tegen herlezing bestand.’

Leger, de debuutbundel van Mieke van Zonneveld, verschijnt in januari bij De Bezige Bij. Gedichten over de breekbare scheidslijn tussen liefde en eenzaamheid, ziekte en gezondheid, geloof en wanhoop, en over het verlangen te worden ingebed. In Meander alvast drie gedichten uit deze bundel.

Sommigen menen dat de dichtbundel op sterven na dood is. Ze hebben ongelijk: het aanbod zo groot, dat veel bundels onbesproken dreigen te blijven. Daarom zijn we naast ‘Poëzie Kort’ de rubriek ‘Signalementen’ begonnen: zes tot acht nog kortere recensies per keer. In de eerste bespreekt Hans Puper een bundel onder redactie van Peter van Lier, nieuwe poëzie van Bukowski, een graphic poem van Lies van der Gasse naar het gedicht ‘Exodus’ van Hughues C. Pernath en drie andere bundels.

Dorien de Wit (1980) is beeldend kunstenaar, dichter en schrijver. Ze publiceerde gedichten en kort proza in Hollands Maandblad en Tortuca. Bij dit laatste tijdschrift was zij een aantal jaren redacteur. In 2010 was zij een jaar lang medewerker bij Meander Magazine. Momenteel volgt zij een opleiding aan de Schrijversvakschool in Amsterdam.

Recensent Romain John van de Maele over ‘Het woord nabij’ van René Hooyberghs: ‘Voor een dichter zijn woorden altijd nabij, maar ‘het’ woord lijkt zich soms in onbetreden gebieden te verschuilen. Dichten is altijd een ontdekkingstocht, en woorden – laat staan ‘het’ woord – geven zich vaak niet gemakkelijk bloot. René Hooyberghs (1944) is een bedachtzame dichter die woorden niet zomaar verzamelt om ze in het keurslijf van een gedicht op te sluiten.’

Het is winter. We hebben de eerste nachtvorst al achter de rug. In de winter wordt de meeste poëzie gelezen, zelfs als we corrigeren voor de rijmelarij rond Sinterklaas. Maar hoe lees je poëzie? Ilja Pfeijffer zei ooit, dat je bij ieder gedicht opnieuw zou moeten leren lezen. Dat is een uitgangspunt dat mooi aansluit bij de bespreking van het gedicht van deze maand. Lezen als een beginneling, vanuit verwondering, zoals je aarzelend de nog ongerepte sneeuw betreedt.

‘Bewonder de zee als de liefde’ is het verzameld werk van Inge Tielman (1931 - 2015). Recensent Hans Franse: ‘een uitgave van mooie, consistente poëzie waarin de liefde en de taal centraal staan, waarnaast soms grillige bijna surrealistische poëzie voorkomt. Het is de poëzie van een heel leven, waarbij liefdespoëzie in een steeds puurder wordende taal: taal die noemt en benoemt.’

Ellen Deckwitz (1982) is dichter, schrijver en columnist. In 2009 kreeg zij de Meander Dichtersprijs; in hetzelfde jaar won ze het NK Poetry Slam. In 2013 werd haar het C.C.S. Crone-stipendium uitgereikt en in 2015 kreeg ze de C. Buddingh’-prijs. Haar laatste boek, Olijven moet je leren lezen, een cursus genieten van poëzie, was de aanleiding voor een interview.

Zes gedichten die de aandacht trokken tussen de inzendingen in de tweede ronde van de Meander Dichtersprijs 2017. Van Jordi Lammers, Riet van Schie, Joris van Tol, Tania M. Verhelst, Henk Kooij en Mart Stel.

‘Het moet nog ergens liggen’ is de nieuwe bundel van Joke van Leeuwen. Paul Roelofsen vindt hem heel goed: ‘Een bundel, die verontrust en gelijktijdig door het lenige en vooral levendige taalgebruik vermaakt. Wat poëzie al niet vermag.’

In ‘POËZIE KORT 2016 / 12’ recensies van Paul Roelofsen en Hans Puper over ‘Oogsteen’, een selectie uit de gedichten van Hester Knibbe van 1982 tot 2016, de traditionele ‘Pomes Penyeach – Poëzie voor een prik’ van James Joyce, het aantrekkelijke debuut ‘Ik, mijn broer’ van Martin Knaapen en de opwekkende bundel ‘Draagvlak en vizier’ van Renaat Ramon.

Nog vijf gedichten die de aandacht trokken tussen de inzendingen in de tweede ronde van de Meander Dichtersprijs 2017. Van Robin Veen, Etwin Grootscholten, Henrike Vellinga, Ramon van den Dungen en Michelle Brouwer.

Recensent Ivan Sacharov heeft een helder oordeel over ‘Radeloos en betoverd’ van Pat Donnez: ‘Hij noemt zelf o.a. J.C. Bloem, Walt Whitman en Dylan Thomas als ‘collega’s’, en hoewel ik het hem gun om met hen vergeleken te kunnen worden denk ik dat ook die dichters (om verschillende redenen) tot een iets andere sfeer behoren. Nee, dan komt in mijn hoofd eerder nog de naam van Toon Hermans op.’

Romain John van de Maele beschouwt 'De spiegel van Hirundine' van Catharina Boer als een zeer leesbare en belangrijke bundel, zowel inhoudelijk als stilistisch. Een citaat uit zijn recensie: ‘Literatuur is altijd een spiegel (van het leven), en gedichten zijn altijd spiegelbeelden die achteraf bij elkaar worden gevoegd, en zo wordt een bundel een spiegel of informatiedrager. Het is de taak van de lezer die spiegelbeelden in zich op te nemen en deze bij de eigen bespiegelingen te voegen om zo een nieuwe dialoog te beginnen ( … )’.

‘Waar die oog van stil word’ is de derde bundel van de Zuid-Afrikaanse Ilse van Staden, ‘een dichteres die existentiële problemen verwoordt in een taal die soepel en lenig is, vol associaties, en goed te begrijpen’, aldus recensent Hans Franse.

Met deze gedichten wonnen Astrid Arns en Stedan Heulot de derde ronde van de Meander Dichtersprijs 2017.