De bundel ‘Pessimisme kun je leren!’, samengesteld door Özcan Akyol, is een verjaardagscadeau voor de zeventigste verjaardag van Lévi Weemoedt. Terecht, vindt Inge Boulonois: ‘In de wereld van de letteren was Weemoedt indertijd een grote naam. Samen met Hans Dorrestijn introduceerde hij ‘De Nieuwe Treurigheid’, een stroming waarin weemoed en pessimisme met een liefst forse dosis humor worden opgevrolijkt.
Joop de Vries: ‘Hans Dekkers heeft zich met deze gedichtenbundel geen goede dienst bewezen (…) Zijn poëzie is niet uitnodigend, te vaak gedesemantiseerd en door het ontbreken van noodzakelijke interpunctie niet bepaald lezersvriendelijk. Jammer, aan fantasie en levenservaring ontbreekt het hem niet.’
‘Onbestendig’ is de debuutbundel van Bertje van Delden. Peter J.R. Vermaat: ‘De natuurlijke omgeving, beïnvloed en vooral gekleurd door de weersgesteldheid, wordt in veel gedichten in deze bundel aangewend om de gemoedsgesteldheid van de dichter over te brengen in de taal. (…) Er is geen sprake van een hogedrukgebied, noch van een lagedrukgebied, maar van een ‘onbestendig’ weertype, een dag die nog van alles kan worden (…).
Er is een geheel nieuwe uitgave van de Verzamelde gedichten van Slauerhoff (1898 – 1936) verschenen, bezorgd door Hein Aalders en Menno Voskuil. De inhoud, volgorde en structuur van de bundels zijn gereconstrueerd, de verspreid verschenen gedichten zijn chronologisch opgenomen en de nagelaten dichten rond thema’s omdat de chronologie niet meer was te achterhalen. Voor liefhebbers is dit een onmisbare uitgave.
Een recensie door Hans Puper.
Ivan Sacharov bespreekt de bundel ‘Waarvan akte’ van Onno Kosters door uitgebreid in te gaan op drie representatieve gedichten. Een karakteristiek: ‘De dichter lijkt heel ambivalent in zijn denken en neemt in zijn taal graag nauwe bochten om al de facetten van deze ambivalentie mee te kunnen nemen. (…) Soms verliest hij door de vele vernuftigheden een beetje de grote lijn uit het oog en maakt het gedicht gevoelsmatig misschien toch niet zoveel indruk als het potentieel zou kunnen.’