‘The Best Of Delphine Lecompte’ van (hoe kan het anders) de Vlaamse dichter Delphine Lecompte brengt haar 110 beste gedichten uit zeven verschenen dichtbundels. Ernst Jan Peters las deze verzamelbloemlezing en voelde zich getuige van een steeds vormvastere soap over de harde absurditeiten van het leven. Onleesbaar verdrietig als er niet een onderhuidse humor in zat die voldoende afstand geeft om het draaglijk te houden.
Huub Beurskens heeft de verzamelde gedichten van Nabokov vertaald. Johan Reijmerink heeft bewondering voor beiden: ‘Hoewel ik Beurskens niet nauw op voet heb gevolgd in zijn vertaalavontuur, meen ik toch dat hij erin geslaagd is de poëzie van Nabokov naar onze tijd toe te brengen. (…) Beurskens geeft met deze verfrissende vertaling de poëzie van Nabokov een nieuwe kans in ons taalgebied.
Peter J.R. Vermaat las de bundel ‘Nederzettingen’ van Bert Bevers. Hij heeft bewondering voor de compositie van de eerste reeks gedichten en de taal is klankrijk. Maar: ‘Poëzie moet, om tot steeds weer tot herlezen uit te nodigen, ofwel een zekere raadselachtigheid hebben, die je door die herlezing steeds dichter op de hielen lijkt te komen (…), ofwel een kwaliteit in taal die het gedicht tot een gezochte omgeving maakt (…). In deze bundel heeft uitsluitend de eerste afdeling een blijvende aantrekkingskracht voor mij. Ten aanzien van de tweede helft blijft het vooralsnog bij nieuwsgierigheid.
Maurice Broere over ‘Tegen het vergeten en voor de behoedzaamheid’ van Alja Spaan: ‘Ze neemt ons mee in haar wereld en gunt ons een ruime, intieme inkijk soms op het erotische af, maar nooit scabreus, altijd met ruimte voor de lezer om een eigen invulling te geven. Universele gevoelens en waarnemingen zijn origineel verwoord. Een van de betere bundels die ik in 2018 heb mogen inzien.
Laura Demelza Bosma las ‘Mijn oma is kwijt …’ van Peter Theunynck (poëzie) en Lies Van Gasse (illustraties), ‘een (voor)leesboek over dementie voor jong en oud’. Het is mooi om te zien hoe Theunynck de empathie van de lezer opwekt en Lies Van Gasse met haar tekeningen een geheel eigen verhaal vertelt. Laura vindt het ‘boekje een fascinerend geheel dat, hoewel er veel verteld en geïllustreerd wordt en ook zeker leerzaam te noemen is, toch ruimte overlaat voor de verbeelding.’