Hans Franse over ‘De secretarisvogel schrijft’, alle diergedichten van Remco Ekkers: ‘Een mooi verzorgde gedichtenbundel met enkele lyrische hoogtepunten in een genre dat niet zoveel voorkomt, geïllustreerd door Sytse van der Zee. Als men van persoonlijke observaties van dieren houdt, waarbij de dichter uitdrukkelijk partij is, is dit bundeltje een aanrader.’
Herbert Mouwen over ‘De zee is een zij’: ‘Jan van meenen is een dichter, die het ambacht van het dichten beheerst. Ogenschijnlijk is zijn poëzie gemakkelijk toegankelijk. Zo eenvoudig ligt het niet.’ Met ‘de voor veel lezers bekende metaforen is Van meenen verrassend, elke keer opnieuw. Zijn zintuiglijke benadering van de natuur leidt bij hem soms nuchtere vaststellingen, die aan de bekende, clichématige metaforiek en symboliek voorbijgaan.’
Romain John van de Maele over ‘Voltooid landschap’ van Catharina Boer: ‘Het laatste gedicht, ‘Het slijten’ bevat een vraag: ‘Red me dan van het verslijten, / in woord en beelden wil ik blijven, / ontmoet me eens in mijn zinnen.’ (41) Ik ben ongetwijfeld niet de enige lezer die de oproep heeft begrepen – ik zal ‘Voltooid landschap’ op mijn manier opnieuw proberen te voltooien, door de bundel nog vaak te herlezen, door de kerngedachten als eb en vloed in mijn denkwereld toe te laten.’
‘Game of Poems. Gedichten van IJs en Vuur’ van Ellen Deckwitz, Ingmar Heytze en Thomas Möhlmann is een bijzondere bundel, aldus Ernst Jan Peters, en vooral voor de liefhebbers van ‘Game of Thrones’. Gelukkig zijn dat er veel. De gedichten geven inzicht in universele waarden maar dan uit een heel ander universum. Eén waar de winter alsmaar verder oprukt.
Een lange ‘Poëzie Kort’ dit keer. Moet kunnen. Kamiel Choi recenseert ‘namaak’ van Nikolaas Demoen, Levity Peters ‘Boven dit alles’ van Elisabeth Leenschat van Bodegraven, Hans Puper ‘Het Liegend Konijn 2019/1’ en ‘Tien charmes’ van Paul Valéry, vertaald door Paul Claes.