Hans Puper over ‘De minderweter’ van Pieter de Bruijn Kops: ‘[Het] is een bundel die tot nadenken stemt over poëzie , tot minder weten wellicht, maar dat is alleen maar goed. Aan vastomlijnde ideeën over regels waaraan poëzie zou moeten voldoen, heb je niets. Dan kun je net zo goed stoppen met het schrijven en lezen van gedichten en iets nuttigs gaan doen.’
Hans Puper: ‘Een tijdje terug zag ik tot mijn verrassing Johannes staan op een druk perron in Arnhem. Ik had hem al 25 jaar niet gezien. Hij was kaal geworden en had geen snor meer, maar verder was hij weinig veranderd. Hij herkende me niet; ik moest hem vertellen dat we heel goede collega’s zijn geweest. Hij bleek nog dezelfde vriendelijke tobber als toen.’
Peter J.R. Vermaat over ‘Microkosmos’ van Willy Spillebeen: “Aan het eind van dit jaar wordt Spillebeen 87 jaar en over de hele bundel heen hangt de sfeer van het terugdenken, het enigszins droevig bezingen van wat was en niet meer terugkomt. Zo beschouwd is zijn huidige leven mogelijk een ‘microkosmos’ vergeleken met wat het eens was, of wat hij in zijn jeugd meende dat het zou moeten worden.”
Ivo van Strijtem stelde de bloemlezing ‘Terug naar toen we begonnen. Pieter Bruegel de Oude in 40 nieuwe gedichten’ samen. “Rond tien meesterwerken van Bruegel groeperen zich telkens vier gedichten’ schrijft hij in zijn ‘Woord vooraf’’. Romain John van de Maele is niet onder de indruk: ‘[Het] is een zeer heterogene bundel, die vaak overtuigende gedichten bevat […] die helaas helemaal niet passen in de terugblik op het werk van Bruegel. De caleidoscopische benadering is niet echt geslaagd.’
‘De mooiste gedichten van de wereld’ is een bloemlezing van dichtwerk dat is voorgedragen tijdens één van de vijftig edities van Poetry International. Een avontuurlijke bloemlezing, aldus Ernst Jan Peters, want elk gedicht is gekozen door een Nederlandse dichter en zij of hij geeft daar ook een motivatie bij. Zo boeit dit jubileumboek op twee verschillende manieren.