Het is inmiddels wel duidelijk dat Evi Aarens, de dichter van ‘Disoriëntaties’, een fictief dichter is. Maar wie is haar schepper? Aanvankelijk dacht Hans Puper aan Erik Bindervoet en Robbert-Jan Henkes, maar Jeroen Dera, die in neerlandistiek.nl een briefwisseling voerde met Evi Aarens, zette hem op het spoor van Ilja Leonard Pfeijffer. Dera bleek gelijk te hebben. Een verslag van zijn bevindingen.
Zijn vorm en ‘klank, klankverhouding en klankcontrast’ wezenlijk voor poëzie, zoals Theo van Doesburg en Grata Monach vonden? Als je zo’n vraag wilt beantwoorden, kun je het best naar tegenvoorbeelden zoeken. En als je tegenvoorbeelden zoekt, kun je het best te rade gaan bij K. Schippers. Een column van Hans Puper.
In hun herinneringen aan Eric van Loo, afgelopen mei, schreven Janine Jongsma, Alja Spaan en Hans Puper dat zij hem een postume bundel gunden. Tot ons genoegen komt die er en snel ook: in oktober. De titel is ‘Iets kleins volstaat’.
De column van Hans Puper.
Een concreet schilderij bestaat uit niet meer dan vorm, kleur en compositie. Het is wat het is; verwijzingen naar een realiteit buiten het schilderij zijn er niet; het zoeken naar verborgen betekenissen is zinloos. Ook concrete poëzie beperkt zich tot de essentie: klank, klankverhouding en klankcontrast; de semantiek is afwezig. Een opmerkelijk concreet dichter was Greta Monach (1928-2018).
Het vertalen van poëzie wordt vaak zeer moeilijk genoemd en soms zelfs onmogelijk. De Amerikaanse dichter Robert Frost schreef: ‘Poetry is what is lost in translation.’ Er zijn vertalers bij wie dat niet op lijkt te gaan. Pleuke Boyce is een van hen.