Moeten we wantrouwend staan tegenover initiatieven van dichters die zorgzaamheid tonen en zoeken naar verbondenheid? Benutten zij dit als masker en gaat het hen er louter om in deze tijd van schaarsheid toch een podium te hebben? Jan Loogman reageert op het artikel van dichter Delphine Lecompte in de NRC van 10 april (zie ook onze Nieuwsbrief 16).
Moralistische critici zijn er altijd geweest, maar de laatste jaren zijn zij vanuit hun ideologische ‘gelijk’ soms zo fel, dat ze angst van dichters en waarschijnlijk terughoudendheid van uitgeverijen veroorzaken. Het gevolg als zij daaraan toegeven: nietszeggende bundels, die je niet langer dan een paar dagen bijblijven.
De maandelijkse column van Hans Puper.
Binnenblijven leidt bij Hans Franse tot lezen en muziek maken. Hij laat ons genieten van een boek van Rinus Ferdinandusse vol schrijfmachines en telefooncellen, superieure maskerades van namen en situaties van politici en kunstenaars, test en passant onze Couperuskennis en hoopt wat licht te zenden in onze duisternis. De muziek komt wellicht een andere keer.
Karel Wasch over de ‘Reus Van Rotterdam’, zijn krachtige verstilde verzen die later in speedproza veranderden, uiteenlopende meningen, bekende Zestigers, De Nieuwe Stijl, willekeurige visitekaartjes en het losschroeven van naambordjes. Om met Cor Vaandrager te spreken, ‘Het is me wat!’
Ik ben dichter, geen dokter, zegt Rogier de Jong. In deze column de beeldende kracht van een goed gedicht, of de poëtische kracht van een goed beeld, die de ervaring scheidt van de gebeurtenis en de zaken weer in het juiste perspectief plaatst – hoewel dat ‘uitzoomen’ best lastig is.