Categorie archieven: Gedichten

vogels drinken zand de bomen zijn rood aangelopen bladeren vallen niet nu het nooit meer winter wordt kruipt de kat in zijn bak stoffig donker dicht trekt schichtig korrelsporen naar zijn eten onze bak hangt boven bomen stoffig niet meer donker dicht sinds de zon door ozon straalt slapen we licht en open de zomerslaap brengt natte dromen ijstijd uit de diepvrieskist mikken we betonnen kruimels naar rode kruinen   Gemini ik ruik naar blauwe lucht jaag op hazen in een gele prairiezee ik bouw een burcht van zand langs oevers van een verdwenen meer een oor aan de grond […]

GEDICHT VOOR GELUKKIGE MENSEN Van alle mensen die het lachen is vergaan, loopt een op de drie blind over je heen en kijkt dan om. De wereld is juist niet van iedereen, dat slag. De overige twee vallen niet op. Hun armen bungelen halfstok. Onder hun tong zit gram. Ze kennen haast geen zinnen zonder tss. Zo zuinig zijn ze op hun lucht. Je staat erin voor je het weet. Heb ik iets van je aan misschien is uit hun mond geen vraag. Een wenk: kijk naast hun kleren. Wijs naar elkaar, wijs naar het water met de zon erboven. […]

schijndood ze zeiden dat jij het was tussen rekwisieten bloemen en gebogen hoofden we liepen naast onszelf jij ging ons voor omdat wij volgden iemand deed de zon aan want weet je nog het was hartje zomer die dag   leeggebloed we gingen verder stouwden kasten overvol en bij verjaardagen kusten we lucht jij schonk expres de verkeerde wijn zo lang heeft het geduurd voor de dagen dood waren   ingerukt tussen het stof in de ficus nestelt een gedoodverfde vogel hoe ik ook schreeuw, spring en zwaai met mijn armen hij knippert niet eens er waren goede dagen met […]