Categorie archieven: Gedichten

De zee is paars bij Piraeus. Een vlag kruipt uit de klokkentoren als de wind draait. Een man stapt over een hond. Een vrouw wrijft gebogen over haar ooglid. In een parapluwinkel valt een paraplu van de toonbank. Op een smalle tak zit een duif die erafvalt, fladdert en opnieuw gaat zitten de bes die te ver op het uiteinde van de twijg zit de tak die doorbuigt, de kraag die opbolt als de duif verschuift. Een meisje stapt in de metro met een bureaula. Op het dikke zand aan de branding schuift een visser horizontaal zijn hengel uit een […]

Bootvluchtelingen als de bootvluchtelingen aanspoelen in een Siciliaanse haven is het altijd etenstijd niet dat het me niets doet maar klokvastheid is een gave ik eet mijn spaghetti en zie de laatste zwarten wegdrijven sommigen bijna blauw happend naar lucht het is geen zicht ik was mijn handen en zeg het hen ‘mondje dicht’   Highway to hell zachtjesaan naar nergens of misschien nog iets verder het spoor nog niet bijster neuk ik me verloren ‘an arse an arse my kingdom for an arse’ deze barre tijden vragen erom net als zij haar handen op de rug gebonden tilt ze […]

uitgeteld voor haar is vermageren een aankondiging van de dood, die ze altijd een kilo voor wil zijn elke ochtend op de weegschaal een verzadigde glimlach vijfennegentig kilo vijfenzeventig jaar schitterend maar het kan beter ik geef haar chocolademelk, kniel en kijk: stigmata in pantoffels verstopt stappen gaat moeizaam het bloed neemt een loopje met haar is niet te stollen ik moet er niet al te zwaar aan tillen het zijn slechts tekens die een heiden mag negeren zegt ze, na elke slok vult ze de laag slagroom weer aan voedsel voor de suikerspin die in haar bloedbaan klontjes kakt […]

Familiebezoek ik kom op bezoek en jij, je komt op verhaal tenen tikken tijd wegsluipend ‘s nachts je vond dat nooit leuk de stoeptegel voor je huis zwijgt nu net als iedere doodgewrochte avond vertrapt, doortrapt, opgelapte waarheid uitgegoten stilte zegende mij als een beschonken priester crucifixen als in die bomen met kerst seconden preken zitten, zwijgen, zwaluwwoorden die buiten je bereik fladderen de zzz’s van slaap ‘Ik kom om in het werk’ en jij, je komt op adem   Twee palen Twee geblakerde palen Koppen wit Als mijn ouders op het strand Malen de zee tot tijd Die neerstort […]