Categorie archieven: Gedichten

Een Idylle Bergen lezen geen gedichten, noch de steile stenen hellingen, de ingesleten dalingen, de herder met zijn horde op pad, de bomen en struiken die zich angstvallig vastklampen, al groeiend de zwaartekracht trotseren. De opstuivende zandstenen paden door het natte heuvelgras hebben nog nooit woorden bewonderd; het atonaal gebel van geitenbellen, het gehuppel dat overgaat in wild gedraf evenmin. Nee, deze toonaangevende bergtoppen verdiepen zich niet in poëzie, noch de man in zijn roestig blauwe oplegger die hier dagelijks om de natuur heen zijn weg aflegt. Hij heeft geen tijd voor de ijdelheid van woorden. Gedichten hebben niets met […]

natuurmonumenten Ook in woord gaat hij ons voor, de gids, broze dingen van natuur bij de hand. Wij lopen onder een hemel van gewassen blauw over de dijk in een mens vergeten zomeravond uur. Steeds meer karrevelden en inlagen schuiven aan ons voorbij, kluten en lepelaars herhalen zich, zeekraal, kwelbuizen en oude grondpatronen. Zijn woorden zoeken hun plek in van zilt en woede doortrokken verhalen. In bodemdiepe dorpen keert het tij van elke dag op dode schreden met berichten van de zee. Tot hier het teruggedrongen land, de geschouderde dijk, lui water, dat zich spiegelt aan een nagebleven uur, meeuwen, […]

Nu je reeds gemerkt hebt dat ten langen leste deze oude wereld tot je spreekt met ‘u’. Waarom drink je dan nog altijd triosième cru? Waarom spreek je dan nog altijd in rekesten? Toon mij toch de vogels en hun nieuwe nesten. Stel mij vragen als: Wat unbidan we nu? Toon mij dan de boskat in voorjaarstenue. Zeg mij dat ook ons nog zeven levens resten. Laten wij vandaag beginnen aan het tweede. Eens gestorven zijn we immers allebei. Staak bij deze dus je jammerlijke bede. Vind vandaag in ‘t veld het eerste kievitsei. Deel mijn hand en deel mijn […]

Doorgaande trein Reizen zit ons in het bloed, we zijn al weg en we twijnen ritmisch een ragfijne rode draad. Het is al laat, een oranje avondzon huppelt losjes over de einder.Wat een schijnvertoning toch. Het begon zo goed, het vertrek, het begon heel vroeg (dat klinkt als de verleden tijd van vragen), alles was nog grijs en koortsachtig roze en boterkoek en ei en de reis kon volgens ons nog alle kanten op en de koffers waren vol en zwaar van de moeilijke schoenen en de onverteerbare heilige boeken en allerlei zanderig etenswaar. Hebben we alles? We hebben alles.Van […]