Als je als dichter voor je nieuwe, nog niet gepubliceerde, bundel een regel uit een lied van Bob Dylan gebruikt, zet dat de toon voor de woorden die erna komen. Hans F. Marijnissen kent de betekenis. Zijn enorme productiviteit en energie overschreeuwen soms de inhoud (nauwgezette beschrijvingen en ervaringen, telkens weer opnieuw vormgegeven), maar niemand zal hem dat kwalijk nemen.
Greta Monach (1928 – 2018) was een veelzijdig kunstenaar, onder meer fluitist en dichter. In beide disciplines gaf zij aanzetten tot vernieuwing. Zij was vanaf de jaren zeventig van de vorige eeuw een van de weinigen in Nederland die in de uitlopers van het dadaïsme, in de ultieme klankpoëzie, als kunstenaar haar engagement zocht en vond. Haar experimentele klankpoëzie kenmerkt zich door een nadrukkelijke manifestatie van fonetische klanken. Gedurende haar hele leven schreef zij ook traditionele poëzie. Uit die nalatenschap publiceren wij drie gedichten.
Vorig jaar debuteerde Els de Groen met de dichtbundel ‘Wakker vallen’, een tweede bundel is reeds in voorbereiding. Haar achtergrond als schrijfster van kinder- en jeugdboeken en haar werk als beeldend kunstenaar is van grote invloed bij het ontstaan van haar gedichten. In dit drieluik hanteert ze conflict, gevolg en oplossing op een duidelijke en schurende wijze.
In de serie “favorieten van Meandermedewerkers” presenteert Jan Loogman zijn drie lievelingsgedichten. Hij koos voor werk van de dichters Daniel Billiet, Pierre Kemp en Guido Gezelle.
In de serie “favorieten van Meandermedewerkers” presenteert Marten Janse zijn drie lievelingsgedichten. Hij koos voor werk van de dichters Rutger Kopland, Ellen Deckwitz en Geerten Gossaert.