De gedichten van Peter Doms zijn origineel, ongemakkelijk, schurend en een beetje “bonkig” – daar houden we wel van. Dat je verschuift op je stoel en nog een keer gaat lezen en dan nog eens en uiteindelijk moet lachen of denkt verdorie en dan ook nog eens achter die man aan wilt die al die vragen over leven en dood ernstig neemt.
Van “onherkenbare asgrijze vogels” en “in een veelvoud van ogenblikken” gaan we van het kind met het kroontje naar “een rood rendier” en dat alles met “reddende sterren” oftewel “een tedertraag gebaar”. We maken een collage van de beelden uit de gedichten van F. A. Brocatus en voelen ons lichter met ook op onze “schouder een vrucht van louter lippen”.
We trakteren u vandaag op een sonnettenkrans van dichter Adrie Oudejans. Nauwgezet maar speels, vol lichte humor maar tegelijk serieus, geeft hij zijn originele kijk op mode en maakbaarheid. ‘De hang naar lege dromen / ontkenning van acne en vet, / verhaalt het halve internet. /Je kunt er haast niet aan ontkomen. Aan deze prachtige reeks gedichten gelukkig ook niet.
Het “’s Ochtends aanspoelen” van dichter, schrijver Monica Boschman, “de ideale plaats vinden voor diepzeeduiken, sprookjes voor dwaalgasten maken” zijn prachtige beelden van wat poëzie vermag of ook een “verstilde stand van vreugde /rust en rouw”. Haar werk is teder, raadselachtig, licht en zwaar tegelijkertijd. Een zoeken en aankomen. “Het geeft mijn heden een vers.” Ons ook.
Beeldend kunstenaar en dichter Elly Stolwijk beschikt over ontroerende beelden en zachte krachten.
Met de horizon voor haar trekt ze haar eigen lijn, voetafdrukken in het slik. “Nevel die het zicht beperkt, herinnerde navigatie en de wetenschap dat het voorgaande keren ook is gelukt.” Zo geeft ze betekenis aan alles wat bestaat en likt ons het zout van de handen.