Elbert Gonggrijp schrijft en publiceert dagelijks op zijn blog en op Facebook. Zijn gedichten kennen het onvervulbare verlangen naar heelheid en het daaraan gekoppelde heimwee. Zijn werk is zijn handschrift, onmiskenbaar en betekenisvol en nooit zonder reden. Pogingen om iets te kunnen duiden en vast te kunnen houden. “Om het te kunnen begrijpen moet je het langzaam leren lezen.”
Naast het werken aan een doctoraatsonderzoek over de cognitieve waarde van literaire fictie, voltooide filosofe en schrijfster Leen Verheyen vorig jaar haar eerste boek Wat de lezer leert: filosofen over het nut van literatuur en schreef ze nieuwe gedichten. Gelukkig ook maar ‘want het is daar, dat in blikken gloeiend, die dagen zijn bewaard’.
Dichter Rogier de Jong houdt niet van raadsels en geheime genootschappen, zegt hij in een column die hij eerder voor ons schreef, en dus niet van hermetische poëzie. Dat is te merken aan het eenvoudig en direct taalgebruik in zijn gedichten, dat overigens geen afbreuk doet aan de poëtische kracht. Het is toegankelijk, verrassend en toereikend.
Elmer Kollaard schrijft als de taal van alledag ontoereikend is en wat is het geweldig als je dan die mogelijkheid en deze gedichten achter de hand hebt of onder de knop; zijn eerste publicatie bereikte hij door op onze “Dat kan ik ook” button te drukken. Literatuur, kunst en wetenschap blijven hem bezighouden, geluk dat lichter maakt.
De zevende aflevering van dichtdruk, een project van het Grafisch Atelier Alkmaar in samenwerking met Bibliotheek Kennemerwaard en literair platform Reuring, vandaag met dichter Martin Wijtgaard en kunstenaar Charlotte Samuels. De titel van de prent is Hibakujumoku. De presentatie was 25 januari j.l. met optredens van uiteraard Martin Wijtgaard, dichters Robin Veen en Elly Stolwijk en singer/songwriter Annemarie Brijder.