Soms is er de noodzaak tot het publiceren van een hele cyclus, zoals vandaag bij Praagse Lente van Michaël Van Remoortere: een ontroerend verslag van gespeeld verlegen lichamen, verzinsels van een eenzaam kind, het ordinaire ondermaanse en een handleiding bij onverhoopt vroegtijdig sterven. Deze variaties op leidmotieven ontroeren in hoge mate.
Van Inge Boulonois publiceren we drie gedichten uit haar net verschenen lightversebundel Vers gekruid waarin ze op originele wijze opnieuw woord en beeld verbindt met veel humor en relativering zodat wij wat lichter adem halen en onze dagelijkse dingen opeens anders bezien, of dat nu de aanplant in onze tuin is, de reorganisatie of de bonusaanbieding.
“Zijn in de breedste zin van het woord”, zegt Henrica Baeken in haar profiel, “de lezer kan zoals ik zelf zich nestelen in woorden, tussen de regels en interpuncties zijn tenten opslaan, het leven vieren in al zijn ups en downs.” Haar Zeezang, bijvoorbeeld, danst als een malle, blinkt uit in wulpse weelderige taal, daar worden we blij van!
Een regel uit een gedicht van Roel Richelieu Van Londersele als aankondiging van onze zomerstop. We zullen u missen maar zien u terug op 10 augustus. We wensen u een prachtige zomer!
‘Omdat ik jong geweest en oud geworden ben’, dicht J.H. van Geemert, ‘schrijf ik piepkleine waarnemingen, die iedereen al kent, in rare afgebroken zinnen die je niet snapt.’ Maar begrijpen doen we het. Het ongezegde wordt ons uitgelegd in eenvoud en met liefde. Alles dat geschreven is, blijft over en troost ons.