Vorig jaar verscheen bij uitgeverij Bulaaq Stegen van stilte, een keuze uit 100 jaar moderne Perzische poëzie. Sander de Vaan sprak met een van de samenstellers, Nafiss Nia, en selecteerde een aantal gedichten uit de bijzonder rijke bloemlezing.
Ivo Allewaert: ‘Mijn toenmalige buren hadden klachten geuit betreffende ‘overwaaiende blaadjes handgeschreven papier die hun zwembad bevuilden’. Dat het slecht gesteld was met de isolatie van mijn huis wist ik ook wel, maar ik schrok toch toen de politie ineens aan mijn deur stond. De commissaris liet mij het druipende bewijsmateriaal zien, keek me recht in de ogen en sprak met dreigende stem ‘dit moet je laten publiceren!”
Eric van Hoof: ‘Ik had wel eens wat geschreven, maar ongeveer tien jaar geleden pakte ik het weer op en zette mijn gedichten op papier.’ Later heeft hij een aantal ervan proberen om te zetten naar een meer eigen taal. ‘Ook in de hoop dat de lezer er iets mee kan, want dat is belangrijk voor mij: de poëzie is voor het volk.’
Erik Lindner is bezig met de nieuwe bundel Terrein. ‘Ik denk wel dat het registrerend perspectief van mijn vorige bundel Tafel onverminderd terug zal keren in de gedichten, maar wat losser, en ook weer wat woordrijker, iets minder minimalistisch. En met Terrein ga ik naar buiten, net als mijn debuut Tramontane.’
Peter Knipmeijer: ‘Mijn gedichten ontstaan altijd vanzelf, de eerste aanzet in ieder geval. Op elk moment kan ik overvallen worden door het idee dat er tussen schijnbaar willekeurige zaken of gebeurtenissen een groter verband bestaat dan de zintuigen willen toegeven’.