Dennis Gaens is dichter, hoofdredacteur van Op Ruwe Planken, en hij treedt regelmatig op met De Mugwumps. Zijn inspiratie haalt hij uit zijn directe omgeving en het werk van de Amerikaanse beatdichters. Maar wat doen toch al dat asfalt en al die stenen in zijn gedichten? En wat wil hij worden als hij later groot is? Meander zocht het uit.
Jos Joosten, hoogleraar Nederlandse letterkunde, publiceerde een aantal boeken over literatuur, waaronder Alleenspraak: opstellen, Onttachtiging: essays over eigentijdse poëzie en poëziekritiek en, samen met Thomas Vaessens, Postmoderne poëzie in Nederland en Vlaanderen. Meander sprak met hem over zijn verschenen essaybundel Misbaar: hoe literatuur literatuur wordt.
‘Ik ben van mening dat het middeleeuwse concept het beste was: de dichter verdwijnt volledig achter zijn werk en copyright bestaat niet. Elk woord is al eens gebruikt geweest en vaak ook hele zinnen. Dit betekent dat originaliteit quasi onbestaande is en je dus op een andere manier moet opvallen. Aangezien ik niet van gezapigheid en gezelligheid houd, ga ik voor het explosieve’, aldus Gino Van Looy.
Vorig jaar verscheen bij uitgeverij Bulaaq Stegen van stilte, een keuze uit 100 jaar moderne Perzische poëzie. Sander de Vaan sprak met een van de samenstellers, Nafiss Nia, en selecteerde een aantal gedichten uit de bijzonder rijke bloemlezing.
Ivo Allewaert: ‘Mijn toenmalige buren hadden klachten geuit betreffende ‘overwaaiende blaadjes handgeschreven papier die hun zwembad bevuilden’. Dat het slecht gesteld was met de isolatie van mijn huis wist ik ook wel, maar ik schrok toch toen de politie ineens aan mijn deur stond. De commissaris liet mij het druipende bewijsmateriaal zien, keek me recht in de ogen en sprak met dreigende stem ‘dit moet je laten publiceren!”