In de serie ‘gesprekken met Meandermedewerkers’ het achttiende gesprek, met recensent Paul Roelofsen. Hij heeft altijd geschreven maar debuteerde met gedichten in 2010. Deze zomer verscheen zijn bundel Een bloembed, een bloedbad, een spraakmakende titel en inhoud. Roelofsen is een graag geziene gast op allerlei podia waar hij meestal een direct en intensief contact met zijn publiek heeft.
Dichter Frans A. Brocatus houdt ervan te benoemen en heeft daarvoor zijn eigen beeldtaal. De vorm is voor hem een voertuig, het brengt de inhoud ergens naartoe en juist door een bepaalde vorm te hanteren kun je spanning scheppen en de lezer op een vriendelijke manier dwingen om te recapituleren, te herlezen. ‘Begrijpen’ wil hij vervangen door ‘je laten grijpen’.
In de serie ‘gesprekken met Meandermedewerkers’ het zeventiende gesprek, met recensent Kamiel Choi. Een goed gedicht betekent voor hem dat de lezer ook na een aantal keer herlezen uitroept ‘hier wil ik iets mee!’ Hoewel hij op flinke afstand woont, is hij mede door het werk voor Meander, goed bekend met de Nederlandse dichterswereld. Meander is daarbinnen een prima podium, stelt hij.
‘Ontleed mij tot ik weet waarvan jij bent gemaakt’ is een regel van dichter Gijs ter Haar, want ‘als niemand je snapt weet je niets te delen’ en delen wil hij in de breedst mogelijke zin. ‘Het is wellicht zelfs de enige rechtvaardiging voor het bestaan van de kunstenaar.’ Poëzie was de trigger die hij op nodig had – dat zou best eens voor ons allemaal kunnen gelden.
In het ouderlijk huis van dichter Meliza de Vries was geen stukje behang nog zichtbaar, op alfabetische volgorde stonden daar de boeken. Op ooghoogte voor haar stond de bundel van Neeltje Maria Min, Voor wie ik liefheb wil ik heten. Vanaf dat moment wist ze wat ze wilde: songteksten schrijven zonder muziek. Daarnaast betekent taal vooral communicatie.