Eigenlijk gaat mijn werk vaak over bijzaken, over vreemde gedachtekronkels of glimwormen, zegt Marjolijn van Heemstra. Wel heb ik sinds ik moeder ben best veel geschreven over geboorte en leven met kinderen. Mijn fascinatie voor het grote, ongrijpbare echoot eigenlijk altijd wel door in mijn werk. Als stadsdichter wil ik, naast de actualiteit, graag ruimte geven aan het leven dat ondertussen door blijft gaan.
Marijke Hanegraaf is verknocht aan het dichten, maar kan dat pas als de emoties ‘uitgedenderd’ zijn. Het volle leven is soms te veel om te kunnen schrijven. Tijdens een bezoek aan haar dochter in Nieuw-Zeeland schreef ze maanden niet, thuis schreef ze in één ruk door. Een interview over het ontstaan van haar bundel ‘Bestaansbegeerte’, met identiteit als het sturende thema.
Van Geert Viaene verscheen onlangs zijn derde bundel WAAGZIN. Hij geeft daarin in zekere zin een stem aan mensen en (bijvoorbeeld natuur-) belangen die in onze maatschappij minder aan bod komen. Voor zichzelf probeert hij de lat telkens hoger te leggen. Hoe kun je bijblijven, jezelf voortdurend aanscherpen? Belangrijk is dat er altijd een leeshonger is.
Rikkert Zuiderveld: 50 jaar in het vak! Lang heeft Rikkert, vaak samen met zijn vrouw Elly, in de showbusiness gezeten. Na een halve eeuw heeft hij afscheid genomen van het vak. Gelukkig blijft hij plezierdichten, liedjes en cabaretteksten schrijven. Inge Boulonois sprak met hem.
Naast dichter en recensent is Romain John van de Maele literair vertaler. Hij probeert zo dicht mogelijk bij het taalgebruik te blijven van de dichter. Als lezer/dichter word je onvermijdelijk een medespeler in de wisselende ploegopstellingen van de West-Europese literatuur en cultuur, meent hij. ‘Je beseft steeds meer dat je voorzichtig moet zijn met het gebruiken van waardeoordelen als uniek.’