‘Telkens als de bundel iets monomaans dreigt te krijgen, verrast Jager met pure lyriek waarin taal en beeld alle ruimte krijgen.’ Dit vindt Joop Leibbrand van De wereld heeft geen overkant van Klaas Jager. ‘Zou je al een bezwaar tegen deze poëzie willen opperen, dan is het dat de denker de dichter soms enigszins in de weg zit.’
‘De verbeelding kan bij waterige poëzie werkelijk alle kanten opgaan. Een veelzijdigheid aan interpretatiemogelijkheden is een van de sterke kanten van deze poëzie, maar wie alle gedichten van de bundel leest merkt toch ook veel eenzijdigheid’, aldus Ivan Sacharov over de bundel zouttong van B. Swaal.
‘Haar gedichten zijn complexer geworden’, schrijft Bouke Vlierhuis over de bundel Namens de ander van Ester Naomi Perquin. ‘Sommige gedichten geven hun geheimen nauwelijks prijs, maar de bundel is ook helderder geworden doordat de bundel als geheel een overkoepelend thema mee heeft gekregen.’
‘Een dichter met kloten, kotsend in lotsroes – van zo’n dichter wil je alles lezen, kom maar op met het woelwater van de werkelijkheid!’ Dit zegt Joop Leibbrand over de bundel Lichtspraak van Mark van Tongele. Echter: ‘soms lijkt de dichter niet meer te doen dan bijzondere woorden uitstrooien die je na een paar regels al wat narrig van je af wilt schudden.’
Bouke Vlierhuis reageert lichtelijk allergisch op de bundel Sloop de stad met tedere woorden van Rense Sinkgraven. Hoewel hij af en toe geweldige regels schrijft.