Columns

Kunt u zich nog herinneren, dat u een bepaalde dichter of een klassiek geworden gedicht niet kende? Een mens is nooit te oud om te lezen. Dat merkte Eric van Loo toen hij jaren geleden met de nieuwste Kopland in de hand op een Franse camping belandde. ’s Avonds werd er gezongen op het terras, en sneuvelde Nederland in de halve finale. ’s Middags was er tijd voor poëzie.

Een kritische kanttekening van columnist Jan Loogman op het gedicht van onze Dichter des Vaderlands op een groot maatschappelijk gebeuren als het boerenprotest op het Haagse Malieveld. Naast de herinneringen aan kruiwagens met mest en koeien melken voor schooltijd, is het duidelijk dat in huize Loogman aan de toekomst wordt gedacht. Een columnist met een eigen geluid!

Poëzie stimuleert de creativiteit maar ook het probleemoplossend denken, het kritisch denken en communiceren. Het breidt je woordenschat uit en versterkt je taalgevoel. Daarom zou het op de kaart van het basis- en voortgezet onderwijs moeten worden gezet, menen dichters Kila van der Starre, Heidi Koren, Babette Zijlstra en Wouter van Heiningen.

Over Italianen die nauwelijks een boek lezen en de uitzonderingen die het boek als cultuurgoed van ongekende waarde beschouwen. De uitpuilende bibliotheek in het dorp van Hans Franse met een verzameling boeken van oude expats, geeft in ieder geval voldoende inspiratie voor een column, excursie, televisie-uitzending, zelfs geruzie: daar ligt een boek in een wel heel rare taal....

Deze week neemt redacteur Eric van Loo de lezer mee voor een kijkje achter de schermen. Volgens ‘Onze Taal’ is zowel typfout als typefout correct. Dat neemt niet weg, dat we de tekst zonder typfouten bij de lezer willen bezorgen, zeker waar het gaat om het hart van de tekst: het gedicht. Er zijn dichters voor wie hoofdletters heilig zijn, anderen struikelen al over een komma.

‘Waar is de tijd? Hier is de tijd’, is een regel van zowel Herman de Coninck als Esther Jansma. De een gebruikt hem in het gedicht Meisje, de ander in het sonnet Archeologie in de bundel Hier is de tijd. Jan Loogman zet de tijd stil in deze nostalgische column waarin hij zijn ouders terugziet, de beukenlaan rond de kerk, het café en de bundels in zijn boekenkast.

Dichter Rogier de Jong houdt niet van raadsels of geheime genootschappen. Dat poëzie geen exclusieve club is met een cijferslot op de deur, hoewel gedichten soms misschien ondoorgrondelijk en moeilijk lijken, licht hij in deze column - met voorbeelden - toe. Terwijl hij zich hardop vragen stelt, mag poëzie alles hebben en alles zijn en moet ze helemaal niets!

Hans Puper: 'Een tijdje terug zag ik tot mijn verrassing Johannes staan op een druk perron in Arnhem. Ik had hem al 25 jaar niet gezien. Hij was kaal geworden en had geen snor meer, maar verder was hij weinig veranderd. Hij herkende me niet; ik moest hem vertellen dat we heel goede collega’s zijn geweest. Hij bleek nog dezelfde vriendelijke tobber als toen.'

Het uitgeven van gedichten is niet lucratief. Kun je er van leven? Hans Franse gelooft het niet echt. Kan een heilige of een dichter wel de economische motor van de plaatselijke middenstand en het toerisme worden? Ja, dat kan in Italië waar hij al meer dan 30 jaar woont. U leest het in deze column.