Gedichten

Met een andere blik naar dagelijkse dingen kijken en ze dan zo speels, fantasievol en bijna surrealistisch op te schrijven en dat nu al, dat belooft veel voor de jonge dichter Klaartje Van Camp. En voor ons, haar citerend, ‘jij…..eindelijk’ roepend als zij daar klopt, belt, aan krast. “Nu nog even lopen. Stop aan de marineblauwe deur. Inhaleer diep.” Zij is het.

In de serie "favorieten van Meandermedewerkers" presenteert Paul Bezembinder zijn drie lievelingsgedichten. Hij koos voor werk van Constantijn Huygens,  Piet Paaltjens en Albert Verwey.

Erwin the Librarian maakt Rotterdamse stadspoëzie met veel (zoals dat tegenwoordig heet) ‘urgentie’. Associatief, gehaast, brutaal, zelfverzekerd, enthousiast. Niet mooier dan het is, geen overbodige sentimenten, duidelijk. Of, zoals hij het zelf zegt, ‘in poëzie en oorlog is alles toegestaan’. Rotterdam is een constante, maar ook alledaagse gebeurtenissen kunnen als inspiratiebron werken. En dan maakt hij ook nog eens muziek.

In de serie "favorieten van Meandermedewerkers" presenteert Jeanine Hoedemakers haar drie lievelingsgedichten. Zij koos voor werk van de dichters Rutger Kopland, Hans Faverey en Alice Nahon.

Het is duidelijk dat Emma Acke ‘stevig gebeten is door psychoanalyse’, zoals ze zelf zegt. Met zinnen als ‘reikhalzen naar waar jij / als oninvulbaar bewaart’ of ‘zo laat de pauw op haar hoogdagen / de holste eieren los houdt haar jongen / onverzadigd’ en vervolgens ‘met stiltes belangstelling wekt’ moeten ook wij eraan geloven.

In de serie "favorieten van Meandermedewerkers" presenteert Jinze de Klerk zijn drie lievelingsgedichten. Hij koos voor werk van de dichters Paul Celan, Victor Vroomkoning en Pieter Boskma.

In de serie "favorieten van Meandermedewerkers" presenteert Monique Wilmer haar drie lievelingsgedichten. Zij koos voor werk van de dichters Mieke van Zonneveld, Martinus Nijhoff en Atze van Wieren.

Dichter Taco van Peijpe beheerst de taal en ook zijn gevoel. Nergens gaat hij zich te buiten aan een onverlaten woord of een toevallige gedachte. Misschien dat het voor verlangen nog te vroeg is en worden er zinnen weggelaten maar ieder woord is vol van betekenis en als we goed luisteren horen we de lieflijke tonen van een lied.

Monique Leferink op Reinink wil in haar poëzie een ruimte bieden waarbinnen mensen, dieren en dingen vrij kunnen bestaan in hun kwetsbaarheid, vergankelijkheid en verbondenheid. En dat lukt haar. Ze schetst een bijzondere soort intimiteit waarin ze je als lezer binnenlaat. Eenvoud en tegelijk pertinent, mysterieus en aantrekkelijk, ontroerend en helend en zo nu en dan ongrijpbaar.