Interviews

"Er is geen boodschap, misschien is dat de boodschap" zegt de intrigerende dichter Paul Bezembinder tegen Sacha Landkroon, die hem en zijn werk probeert te doorgronden. Bezembinder parodieert graag de rationaliteit, vereenvoudigt om tot een kern te komen en relativeert het schrijverschap. "Je kunt beter alleen voor jezelf kunt schrijven. Je hoeft trouwens helemaal niet bang te zijn dat je werk daarmee voor anderen oninteressant wordt – zo bijzonder zijn we nou ook weer niet."

Nog deze maand verschijnt de debuutbundel van Rosa Schogt, Dansen te ontspringen. Hoe kwam deze tot stand en waarom is deze bundel belangrijk voor de lezers? "Ik hou van de bondigheid, de raadselachtigheid en de dubbelheid die poëzie kan hebben" zegt de dichter, en hoe het voelde als thuiskomen: het schrijven van poëzie.

Marten Janse sprak met de laatste Turing winnaar over het waarom van schrijven, de lange weg tot het uiteindelijk doel, succes, techniek en vorm. 'Het is geen optie is om het niet te doen', zegt Meity Völke op het eerste, 'je moet eerst toegeven dat schrijven voor jou onontkoombaar is'. We hebben lang op haar moeten wachten maar hier is ze dan!

In de serie ‘gesprekken met Meandermedewerkers’ het veertiende gesprek, met Johan Reijmerink. Naast het recenseren voor Meander schrijft hij voor de Poëziekrant en Mantra en werkt aan een boek over de poëzie van Cees Nooteboom. Hij publiceerde het Bulletin en het Jaarboek van de C.G. Jung Vereniging Nederland en zijn laatste boek is gewijd aan de dichter Bernlef (De andere stem, 2017). Hij waardeert het poëtisch klimaat in Nederland positief!

"De aanleidingen voor het schrijven van een gedicht verschillen, maar ze hebben altijd iets te maken met de wereld waarin ik leef. Ik ben een wereldhongerige dichter", zegt Ralf Thenior. Onlangs verscheen de fraaie, tweetalige bundel De verheerlijking van de champignon (Azul Press) waarin de vertalingen van Tsead Bruinja onder het origineel staan. De energie van hen beiden spreekt uit alle gedichten. Sander de Vaan ging in gesprek met Thenior.

Dichter Remko Koplamp vindt het ollekebolleke een van de leukste versvormen die hij kent. Het maken is soms een kwestie van goed nadenken en veel passen en meten maar een geslaagd exemplaar geeft je vaak veel voldoening. Voordat hij begon met het schrijven van gedichten was hij al veel langer geboeid door het spelen met taal. Zijn favoriete boek was (en is) Opperlandse taal- en letterkunde van Battus, later kwam daar het werk van Drs. P bij.

Liesbeth Aerts houdt van schrijven en zwemmen desnoods in één beweging en als ze zegt dat ze graag in je oor toetert, zie ik een sirene voor me, onafwendbaar, onvermijdbaar, in die oneindige zee. Haar gedichten krijgen geen titel of verdere uitleg, een tekst moet voor zich spreken, en gaat uit van het delen van een persoonlijke ervaring met de lezer. Haar debuut ligt in november in de winkel!

Uiteindelijk is het schrijven zelf het allerbelangrijkste, zegt de veelzijdige kunstenaar Jeanine Hoedemakers. Met veel plezier maakt ze haiku en vrije, langere gedichten. "Het zijn allebei manieren van communiceren. Waar het een je dwingt tot spaarzaamheid, dwingt het andere je tot originaliteit en boeiend taalgebruik." Overigens is haiku geen geschikte vorm om je gedachten in te verzamelen!

In de serie ‘gesprekken met Meandermedewerkers’ het dertiende gesprek, met Peter J.R. Vermaat. 'Desnoods', zegt hij, 'word ik mijn eigen mecenas.' Het is wijs jezelf niet te ontkennen bij het uitblijven van commercieel resultaat, verkoopcijfers zijn niet altijd een maat, uitgeverijen vormen niet echt een kwaliteitsfilter en wil je wel tussen dringende helden staan die morgen net zo gemakkelijk weer van het podium afgeduwd worden? "Ik heb gedichten al vrij vroeg ervaren als thuiskomen. Veel meer dan iets te willen worden, bleek ik daarin te zijn wie ik was." Dat is veel belangrijker!