Klassiekers

In deze aflevering bespreekt Jeroen van den Heuvel ('Ik vertaal gedichten en kinderboeken. Daarnaast schrijf ik essays over poëzie. Ik ben redacteur van ooteoote.nl') een gedicht dat ooit tot nogal wat ophef leidde vanwege het vermeende onfatsoenlijke karakter. Mag 2015 inmiddels het jaar geworden zijn van 'fuck de koning', in 1966 - jaar van Het Huwelijk! - ging het om 'Komtocheensklaarklootzak'. Ja, het toeval heeft soms mooie dingen in petto.

Jan Buijsse brengt voor ons een Nocturne voor het voetlicht, dit keer van Gerard den Brabander.

Deze maand bespreekt Wilma van den Akker een gedicht met een verrassende clou.

In deze afdeling bespreekt Hans Puper het fenomeen prozagedicht. Hoewel het prozagedicht recent aan populariteit gewonnen heeft, is het geen nieuw fenomeen. ‘Amstelveld’ van Frans Erens is al bijna een eeuw geleden geschreven.

Maarten Buser sloot aan de Radbouduniversiteit te Nijmegen zijn masterstudie Nederlandse letterkunde af met de scriptie ‘Sinds 11 september ligt een Arabier slecht in de markt’. Het leverde de stof voor de klassieker van deze maand.

Geïnspireerd door een indrukwekkend optreden tijdens de Nacht van de Poëzie zet Eric van Loo een klassiek geworden gedicht van Remco Campert in de schijnwerpers.

Martin Carrette bespreekt een gedicht van de jong overleden 'treurige prins' der Vlaamse poëzie: Jotie T'Hooft.

De ene 'Nocturne' is de andere niet. Dat is volgens Wopke van der Lei het probleem met Ab Visser: “een vakman die het ambacht sterk wisselend van kwaliteit ten uitvoering bracht.”

Het wit in de poëzie mag niet onderschat worden. Zelfs als er ‘niets’ staat, heeft dat betekenis, zo laat Hans Puper in zijn analyse van het gedicht 'Wit' van K. Schippers zien.