Klassiekers

Geïnspireerd door een indrukwekkend optreden tijdens de Nacht van de Poëzie zet Eric van Loo een klassiek geworden gedicht van Remco Campert in de schijnwerpers.

Martin Carrette bespreekt een gedicht van de jong overleden 'treurige prins' der Vlaamse poëzie: Jotie T'Hooft.

De ene 'Nocturne' is de andere niet. Dat is volgens Wopke van der Lei het probleem met Ab Visser: “een vakman die het ambacht sterk wisselend van kwaliteit ten uitvoering bracht.”

Het wit in de poëzie mag niet onderschat worden. Zelfs als er ‘niets’ staat, heeft dat betekenis, zo laat Hans Puper in zijn analyse van het gedicht 'Wit' van K. Schippers zien.

Met de bundel ‘Celinspecties’ won Ester Naomi Perquin in 2013 de VSB-poëzieprijs. Bettine Siertsema helpt de lezer een kijkje te nemen achter de vergrendelde deuren.

Wim Kleisen blaast in deze aflevering ‘De schalmei’ van Slauerhoff nieuw leven in.

De slotregel van dit gedicht van Bloem is één van de bekendste uit de Nederlandstalige poëzie: “Domweg gelukkig, in de Dapperstraat.” Maar ook de rest van het gedicht mag er zijn. Hans Puper: “het is een briljantje dat het licht voortdurend op een andere manier reflecteert. Het verveelt daarom nooit.”

Eric van Loo trof het gedicht ‘Afscheid’ van Adriaan Morriën aan op de poëziescheurkalender. Op de achterkant stond vermeld, dat dit gedicht op internet ongekend populair is. Reden genoeg om ‘Afscheid’ aan een nadere beschouwing te onderwerpen.

Lambert Wierenga laat zien, hoe het kinderlijk eenvoudige ogende ‘Ridder’ van Mark Boog zich als een pointillistische schildering geleidelijk aftekent. “Zou de – volwassen – spreekinstantie erkenning vragen voor wat ‘het kind’ – hier vervult de perspectivische ambivalentie, naast z’n procedurele functie, ook een thematische rol – meemaakt en doormaakt om het gevecht vol te houden?”