Meandermagazine

Volgens Herbert Mouwen verdient de bundel ‘loslaten zullen ze nooit meer’ van Marius Atmoredjo een prominente plaats tussen de vele, markante uitgaven die de Surinaamse vertelkunst de laatste decennia heeft voortgebracht. ‘Als lezer krijg je het gevoel alsof je door een historische beeldatlas bladert bij het lezen van deze strofische, vrij dynamische gedichten. Het is duidelijk dat de klankrijkdom en de speelse ritmiek die ook kenmerkend is voor de orale literatuur in deze gedichten terugkomt.‘

Zeeland heeft nogal wat poëten voortgebracht. We hebben al gelezen over (de angst voor) het water, het land en het Zeeuwse licht. In dit tweede deel van de Zeeuwse canon maakt Rogier de Jong weer een kleine selectie. Een persoonlijke maar geen arbitraire keuze. Deze dichters hebben over de Zeeuwse thema’s geschreven op een manier die ver boven NAP uitsteekt.

Geïnspireerd door 'Men Moet' van Gerrit Kouwenaar en door 'Lamento' van Remco Campert maakte Erwin the Librarian twee nieuwe verzen. 'Men moet' van Gerrit Kouwenaar stond eerder onder onze Klassiekers. De uitvoering van 'Lamento', met voordracht van Remco Campert en Benjamin Herman improviserend op zijn sax, maakte veel indruk op Erwin. Regelmatig draagt hij zijn ‘antwoorden’ voor.

Maurice Broere vindt 'diorama', de debuutbundel van Frederik Bosmans, zeer geslaagd: 'Thema’s zijn ouder worden, de dood, eenzaamheid, ongemakkelijke situaties. Heel aardig is ook de intertekstualiteit. Een interessante bundel die uitnodigt tot herlezing door de soms complexe inhoud, die nieuwsgierig maakt. Het polyinterpretabele maakt het tot poëzie die staat als een huis. In mijn ogen kunnen we nog veel verwachten van deze auteur.'

Poëzie is voor Ruth van Rossum magie. Wat er met een paar zinnen opgeroepen en aangeraakt kan worden. In haar nieuwe bundel wilde ze de wildheid van Hokkaido verbeelden door die verhalen te vatten in een serie gedichten, een geschreven variant van wat de Japanse kunstenaars deden. Daarmee haalt ze haar geboorteland Japan naar huis. Sander de Vaan sprak met haar.

'Opgelet. Het materiaal moet ademen' van Annet Zaagsma wordt besproken door Yolandi de Beer en zij is enthousiast: 'Zaagsma’s gedichten raken alle aspecten van het leven aan. Eenzaamheid, daten, proberen, opgeven, meedoen, uitstaan. Ik merk dat ik het herkenbaar en toch vreemd, vertroostend en gelijk beangstigend vind. Haar woorden volgen je -ook al steek je je kop in het zand - de woorden zitten toch al in je hoofd.'