Meandermagazine

Een nieuwe serie die wekelijks een antwoord probeert te geven op de vraag Wat Maakt Een Gedicht Goed? Kun je zo’n vraag wel beantwoorden? De medewerkers van Meander zijn achtereenvolgens serieus, speels, poëtisch, humoristisch, streng, onderhoudend, kort, (iets) te lang, verlegen, duidelijk, zeker, geërgerd, motiverend, vluchtig of vragend. Het zesde antwoord komt van Marc Bruynseraede.

Jo Gisekin (1942) heeft al meer dan tien dichtbundels op haar naam staan en is meermaals gelauwerd. Haar laatste bundel heet ‘De luwte van het geheugen’. Hettie Marzak hierover: ‘Gisekin laat zich vaak inspireren door andere vormen van kunst; deze bundel vormt daar geen uitzondering op. De enjambementen zijn doeltreffend en nauwkeurig, de observatie volmaakt in woorden omgezet. Hier is een dichter aan het werk die haar vak verstaat.’

De zomerstop van Meander is van 26 juli tot 16 augustus. We wensen u een heerlijke zomer!

Het vertalen van poëzie wordt vaak zeer moeilijk genoemd en soms zelfs onmogelijk. De Amerikaanse dichter Robert Frost schreef: ‘Poetry is what is lost in translation.’ Er zijn vertalers bij wie dat niet op lijkt te gaan. Pleuke Boyce is een van hen.

Bart Hoevenaars combineert woorden en klanken en doet dat origineel en beeldend. Hoe mooi is de strofe, ‘Een windvlaag, haren in mijn ogen, nijlgans, meeuw en / zonglans via water in de bomen: zo heel nu /en dan leef ik nog tussen meetmomenten door.’ Glimlachend maar ook schrijnend is ‘maak tot slot de volgende zin af: Die van het leven.’

Wim Platvoet had hoge verwachtingen van ‘Het Drogsyndicaat’ van Micha Andriessen: ‘De omslag van de bundel is prachtig en de flaptekst suggereert dat we hier met een in meerdere opzichten interessante en relevante bundel te maken hebben, maar zoals Bo Diddley zingt; ‘You can't judge a book by the cover’. Hij voelt zich als lezer niet serieus genomen en dus bedrogen.