Meandermagazine

Op het eerste gezicht heel eenvoudig geformuleerd, deze poëzie van Auke Leistra, maar als je zulke sterke beelden kan oproepen mag dat van ons. Sterven als onder water schreeuwen om een haai op afstand te houden, dat komt binnen. Zo ook de eigen melancholie, het kind-zijn, en het omschrijven van een wet, ‘als iemand dichterbij kwam, werd de afstand groter’.

De kleurrijke omslag van de nieuwste bundel van Willem Thies ‘Mijn zoon hij zegt’ is gemaakt door de elfjarige zoon van de dichter. Paul Roelofsen bespreekt de bundel: ‘Dit jongetje, de titel van de bundel suggereert dat ook al, speelt in deze openhartige bundel een prominente rol. Naast deze poëzie valt er nog meer te genieten. Thies schrijft op verschillende manieren buitengewoon boeiende poëzie.’

Ondanks verscheen bij uitgeverij Poëziecentrum de eerste in het Nederlands vertaalde bundel met gedichten van de Chinese auteur Jidi Majia. De titel maakt meteen al nieuwsgierig: 'Ik schrijf gedichten omdat ik een toeval ben.' Sander de Vaan sprak met Silvia Marijnissen, die Majia’s gedichten voor dit boek selecteerde en vertaalde.

Maurice Broere heeft genoten van ‘Een Poolse Saga / Een Poolse Liefde’ van Barney Agerbeek: ‘In het eerste deel het bijna koortsachtige relaas van de geschiedenis van Polen, het lijkt haastig geschreven, omdat het gezegd moest worden nu het nog kan. Dan de rust die in het tweede deel neerdaalt. Agerbeek produceert verzen van een ogenschijnlijke vluchtigheid, maar een oplettende lezer weet daar wel doorheen te kijken en de schoonheid te smaken.’

Een nieuwe serie die wekelijks een antwoord probeert te geven op de vraag Wat Maakt Een Gedicht Goed? Kun je zo’n vraag wel beantwoorden? De medewerkers van Meander zijn achtereenvolgens serieus, speels, poëtisch, humoristisch, streng, onderhoudend, kort, (iets) te lang, verlegen, duidelijk, zeker, geërgerd, motiverend, vluchtig of vragend. Het zesde antwoord komt van Marc Bruynseraede.

Jo Gisekin (1942) heeft al meer dan tien dichtbundels op haar naam staan en is meermaals gelauwerd. Haar laatste bundel heet ‘De luwte van het geheugen’. Hettie Marzak hierover: ‘Gisekin laat zich vaak inspireren door andere vormen van kunst; deze bundel vormt daar geen uitzondering op. De enjambementen zijn doeltreffend en nauwkeurig, de observatie volmaakt in woorden omgezet. Hier is een dichter aan het werk die haar vak verstaat.’