Meandermagazine

Vanwege het ‘samen’ dat als thema de Poëzieweek siert, kozen wij een vijftal gedichten waar het woord in voorkomt. Samen in allerlei betekenissen. Gedichten van Paul Eluard, Ted van Lieshout, Adriaan Roland Holst, Judith Herzberg en Roel Richelieu Van Londersele.

Herbert Mouwen aan het woord over ‘Het eiland en andere gedichten’ van Michiel van Kempen: ‘Deze bundel geeft de lezer op een andere wijze toegang tot de veelkleurige literatuur, cultuur en samenleving van het Caraïbisch gebied dan we in het algemeen via de nieuwsmedia gewend zijn. Er valt veel te genieten bij het lezen van deze schilderachtige bundel, die soms rumoerig en opwindend, dan weer rustig en verstild is.’

‘Een verpletterend verslag van het onvermogen om werkelijk aanwezig te zijn in de wereld,’ schrijft uitgeverij Atlas Contact in de aankondiging van de debuutbundel van J.V. Neylen, ‘En niet bij machte’. Zelf ziet de dichter in haar bundel de strijd verbeeld ‘tussen het avontuurlijke en het teruggetrokken leven, tussen bestaan en niet-bestaan. Er is geen brug tussen deze werelden,’ meent zij.

Paul Roelofsen is erg te spreken over ‘Veldwerk’ van Bernke Klein Zandvoort: ‘De bundel schudt je van kosmisch naar korrel, van chaos naar stilte, van gedicht naar gedachte en meerdere verzen bestaan ook nog eens uit passages die ogenschijnlijk geen enkel verband met elkaar hebben. Alles zweeft, net als bij de inhoudsopgave. Wat opvalt is de open blik en het originele taalgebruik van Bernke, beide hebben de scherpte en de onbevangenheid van een kind dat probeert de wereld in woorden uit te drukken.’

Niets bindt zo sterk als een gemeenschappelijke herinnering. Astrid en Jana Arns schreven over de dood van een vader, het gemis, het moederschap, het kind-zijn. Ontroerende en sterke beelden, met zinnen als “Taal is het speelgoed dat we kennen, maar hij zwijgt” (Astrid) en “Wij erfden witregels” (Jana). Astrid dicht “hier legt weemoed een korst om me heen, belemmert elke beweging” maar het stolsel beschermt.

De bundel ‘Dichtbrieven van een overzeese vriend’ van Klaas Jager gaat in feite over gemis. Recensent Peter Vermaat: ‘’Wat voor mij als lezer in deze bundel vooral een gemis is, is zeggingskracht in de taal. De passages die mij uitnodigen tot herlezen zijn zeldzaam, de ‘krachtige plaatsen van taal’ zijn schaars. Wanneer de bundel was teruggesnoeid tot een derde van zijn huidige omvang, had hij daar zeer waarschijnlijk flink bij gewonnen.’’