Meandermagazine

Maurice Broere dook in de debuutbundel ‘Licht & traag & diep’ van Hedwig Du Jardin: ‘Ik ben zeer onder indruk van deze bundel niet alleen, omdat hij veel vakmanschap laat zien in alle facetten van de poëzie in klank, ritme en rijm, die nergens dwingend of gezocht zijn, maar ook in de gelaagdheid die zich niet al te gemakkelijk blootgeeft en daarom de lezer uitdaagt. De verzen staan alle als een huis en lijken het resultaat van een gerijpt dichterschap.’

Dichter Daphne Schrijvers maakte vorig jaar het winnende gedicht in de Rob de Vos-wedstrijd. De titel daarvan, Je kunt positie kiezen, is veelzeggend. “Is er überhaupt iets te kiezen in het leven, kán je het sturen?” Door te schrijven onderzocht deze dichter de dingen die haar bezighouden. Alles draait om zo zuiver mogelijk waar te nemen.

Volgens Wim Platvoet staat de debuutbundel ‘Twee Helften’ van Tania Verhelst bol van de weemoed: ‘Er is weinig hoop, weinig tevredenheid ook met de situatie zoals die is. Tegelijkertijd wordt dit uitgedrukt in zinnen die nogal realistisch zijn, suggereren een reële situatie uit te drukken, geen ruimte laten voor ambivalentie, of de mogelijkheid bieden de gegeven situatie vanaf een zekere (relativerende?) afstand te beschouwen.

Vanwege het ‘Samen’ dat als thema de Poëzieweek siert, kozen wij een vijftal gedichten waar het woord in voorkomt. Samen in allerlei betekenissen. Gedichten van Huub Oosterhuis, Mischa Andriessen, Remco Campert, Wim Gijsen en Herman de Coninck.

Het ene bloemleest bekend, het andere jong. Martijn Benders neemt twee bloemlezingen onder de loep en richt zich op de samenstellers ervan. Hoe selecteren zij gedichten? Of selecteren zij dichters? Zijn die keuzes wel zo logisch? Een tweeluik vandaag over: ‘Domweg gelukkig, in de Dapperstraat’ en ‘Lockdown – gedichten voor een ongewone tijd’.

Het thema van de Poëzieweek is ‘Samen’. ‘Poëzie verbindt en voedt ons, inspireert en brengt ons samen’, aldus de tekst op de site van de Poëzieweek. Een bezorgde oproep, een herderlijk imperatief? “Wat moet de dichter hiermee?”, vraagt Rogier de Jong in deze column zich af. De dichter als bruggenbouwer in een ongemakkelijke spagaat? “Hij staat daar in dienst van de dichtkunst!”