Meandermagazine

Eerder dit jaar verscheen bij uitgeverij In de Knipscheer ‘Grenstekens’, een Nederlandstalige bundel van de Amerikaan Scott Rollins. Deze schrijver/vertaler woont sinds 1972 in de Lage Landen en vertaalde o.a. werk van J. Bernlef, Albert Helman en Leon de Winter. Sander de Vaan sprak met Rollins, die een zwak heeft voor alles wat met zee te maken heeft.

Geert Zomer bespreekt de bundel ‘Het verdriet van de fluit ’van Saya Yasmine Amores: ‘Het is beschrijvende, vaak schrijnende tweetalige, poëzie. Ieder tweetalig gedicht spiegelt op haar beurt het innerlijk van de dichter. De dichteres lijkt verwikkeld in een spel tussen afstand en nabijheid, welke overbrugd wordt door verlangen, maar ook door boosheid, blijheid, angst, verdriet en pijn.’

Vandaag de eerste vier dichters die genomineerd werden voor de Rob de Vos-prijs en een eervolle vermelding kregen van de jury. Maak kennis met de dichters en lees hun gedichten. Laat u verassen door de verschillende benaderingen van ons wedstrijdthema en lees wat onze vakkundige jury ervan vond.

Hettie Marzak over de bundel 'Je zult me vinden in elk woord dat ik schrijf' van Lamia Makaddam: 'De gedichten in deze bundel zijn niet bedacht, niet geschreven met een pen die steeds weer schrapt. Deze gedichten moeten direct in het hart zijn opgeweld en rechtstreeks op papier gezet, zonder doorhalingen of correcties, zo ongeveer op de manier waarop Mozart volgens de overlevering zijn muziek noteerde. Het zijn gedichten over liefde, lichamen, vrouw-zijn. Hier is een vrouw aan het woord die ongeremd het leven zelf bezingt.'

Hans Franse over de ontplooiing van een Prins der Nederlandstalige dichters: Paul van Ostaijen. Het geweld van de Eerste wereldoorlog heeft het werk van van Ostaijen bepaald. Hoe kwam van Ostaijen in Berlijn? Wat was zijn band met uitgever Herwarth Walden van het tijdschrift ‘Der Sturm’ en met wie maakte hij allemaal kennis? Over inspiratie en revolutie, serieuze menselijkheid en klankpoëzie.

Het liefdesgedicht ‘Promesse de bonheur’ uit de bundel 'Mijn naam is Legioen' was niet enkel een favoriet van Menno Wigman zelf, ook recensenten en samenstellers van verzamelbundels blijken het te koesteren. Het gedicht is dus hard op weg om een klassieker te worden. Joost Dancet - ondertussen de nieuwe eindredacteur van deze reeks - vindt dat volkomen terecht!