Meandermagazine

In ‘De klaverknoop’ gaat Paul Demets op zoek naar de mens, en in het bijzonder naar de verknooptheid van het ik. Johan Reijmerink ontwart voor ons enkele knopen, en laat zien hoe de dichter voortborduurt op Lacan en Deleuze. Een intrigerende bundel: ‘Het blijkt moeilijk te zijn om zichzelf terug te vinden, om zichzelf terug te denken in de verknopingen waaruit men is voortgekomen en waarbinnen men is groot geworden.’

De poëzie van Delphine Lecompte –en collega-dichters zijn laaiend over haar werk!- kun je niet oppervlakkig lezen. Wie goed leest voelt de beklemming vanaf de eerste regels. Wie is zij? Waarom schrijft zij? En wie zijn de personages die haar gedichten bevolken? Marten Janse reisde af naar Brugge voor een intiem interview: schrijven om de verwoesting goed te maken…

‘De lof der espresso / Petit ouverture a danser’ van Hans Franse is gelezen door Ernst Jan Peters. De dubbelbundel kent een Italiaanse en een Franse kant waarbij deze landen het decor en de inspiratie vormen van de gedichten. Ansichtkaarten zijn het, sommige wel erg persoonlijk, maar je krijgt er zeker zin in om zelf naar het zuiden te reizen. Erg jammer dat er zoveel slordigheden zitten in de uitgave.

Als kerstgedachte de eerste aflevering van dichtdruk, een uniek project van het Grafisch Atelier Alkmaar in samenwerking met Bibliotheek Kennemerwaard en literair platform Reuring waarin dichter en kunstenaar elkaar ontmoeten. Hier zijn dat Joris Miedema en Piet Lont. ‘Elke kunst is een poging tot volmaken. Van proberen aan te vullen wat ontbreekt.’, aldus Henk Romijn Meijer, in: Schrijvers gaan niet dood, interviews van Margot Vanderstraeten.

Hans Puper over ‘Gedichten met een Mazda 626’ van Jonathan Griffioen: ‘Ontsnappen uit de afgebakende ruimten van het kantoor naar onbegrensde vlakten, van etikettenplakkerij naar de vrijheid van de Mazda 626 die harder optrekt dan een Golf, de Mazda met overmoedige inzittenden die een onvoorwaardelijke liefde en vriendschap voor elkaar voelen.’ Poëzie is het middel daartoe. Een heel goede bundel.

De poëzie van Willem Tjebbe Oostenbrink lijkt op het eerste oog verbonden met zijn geboortegrond, het Groninger Westerkwartier, maar is bij nadere beschouwing breder, universeler. In 2016 trad hij voor het eerst op met Nederlandstalige gedichten, in 2017 deed hij mee met de Meander Dichtersprijs. In dat jaar verscheen ook zijn geprezen bundel Zolt en Stof.