Recensies
Peter Swanborn - Het wolkenreparatieatelier
In ‘Het wolkenreparatieatelier’ bezingt Peter Swanborn de vitaliteit van de natuur, in stad en land. Hij onderzoekt een mussenhangplek, verplaatst zich in de neteldrift van een dagpauwoog en staat stil bij onkruid dat hoog tegen een gevel tot bloei komt. Recensent Eric van Loo is ambivalent: 'de dichter [geeft] woorden aan opvallende observaties en inzichten, maar vaak komt een en ander als mooischrijverij, of soms nogal uitleggerig over.'
Jacob Groot - Verlies me niet
Paul Roelofsen over ‘Verlies me niet’ van Jacob Groot: ‘[Al] na de eerste vluchtige doorloop van deze bundel werd ik getroffen door de uitzonderlijke schoonheid ervan. (…) [Groot] speelt met de grammatica op een doodernstige manier en dwingt de lezer hiermee tot aandachtig lezen om de diepgang van zijn poëzie te ondergaan. Je zou denken dat deze ingewikkelde manier van formuleren onaangenaam vermoeiend is maar op enkele uitzonderingen na is het tegendeel waar, ze prikkelt en daagt uit.
Jan Hanlo - Verzamelde gedichten
Jan Hanlo (1912-1969) neemt een volstrekt eigen plaats in binnen het Nederlandse literaire landschap. Romain John van de Maele boog zich met leesbaar plezier over de nieuwste druk van Hanlo’s ‘Verzamelde gedichten’. Hij gaat zowel in op enkele zeer toegankelijke als een paar nauwelijks toegankelijke teksten van Hanlo, waaronder diens beroemde ‘Oote’. “Hanlo heeft veel registers opengetrokken, eind- en binnenrijm gebruikt, het vrije vers gehanteerd en poëtisch proza geschreven.”
H.C. ten Berge - Een spreeuw voor Harriët
‘Een spreeuw voor Harriët’ is de derde bundel essays, dagboekbladen en veldnotities van H.C. ten Berge. Hans Puper: ‘Hij schrijft net zo makkelijk over moderne Nederlandse literatuur als over de dertiende-eeuwse, zowel over de moderne Mexicaanse poëzie als die van de Azteken. (…) Heel actueel en verhelderend zijn de passages over engagement in poëzie, een motief dat door de hele bundel speelt.’ Ten Berge prikkelt je nieuwsgierigheid, hij doet je verlangen naar meer.
Siel Verhanneman - Zo scherp je kon er ook niet geweest zijn
Eric van Loo over de bundel ‘Zo scherp je kon er ook niet geweest zijn’ van Siel Verhanneman: ‘We zouden [haar] kunnen beschouwen als een exponent van een nieuwe generatie dichters. Dichters die zich eerst via sociale media ontwikkelen, alvorens op papier te landen.’ Er is weinig aansluiting bij andere dichters of stijlen. “Veeleer lijkt Siel Verhanneman poëzie te schrijven die ‘uit het hart gegrepen’ is, en die juist in haar directheid velen aanspreekt.”
Peter Holvoet-Hanssen - Blauwboek, gedichten voor de grote reuzin
Bij de presentatie van ‘Blauwboek, gedichten voor de grote reuzin’ werd deze bundel ‘het poëzietestament (bij leven) van dichter-troubadour Peter Holvoet-Hanssen’ genoemd. Bij eerste lezing bleef er voor recensent Johan Reijmerink veel onduidelijk. Tegelijkertijd is hij onder de indruk van de overmoed en eigenzinnigheid van deze dichter: “Holvoet-Hanssen is een dromer, een middeleeuwse sprokenverteller, een fabulist, een trieste maar vrolijke artiest in een duistere wereld.”
Tom Wouters - De tsaar had last van staar
Inge Boulonois is onze nieuwe recensent ‘light poetry’. Over ‘De tsaar had last van staar’ schrijft ze: ‘De ludieke titel van Tom Wouters’ debuut verklapt al dat het een luchtige bundel is. (…) In twintig rijmgedichten gidst hij zijn lezers door het land van wodka, matroesjka’s, Raspoetin en ´gospakken´ (een Russische dans) heen.(…) Dankzij zijn verbeelding is Wouters erin geslaagd een bijzonder beeld van Rusland te schetsen dat toch ook herkenbaar blijft.’
Brigitte Spiegeler - Kinderroof & Bijzang
Onze nieuwe recensent Joop de Vries over ‘Kinderroof & Bijzang' van Brigitte Spiegeler: ‘Haar poëzie is als een moderne symfonie waaraan onze oren niet gewend zijn. Spektakelstukken die keer op keer beluisterd moeten worden om enigszins begrepen te worden en die soms - geheel onverwachts, zoals een oester zijn parel - de luisteraar hun schoonheid tonen.’
Tsead Bruinja - Hang niet alle kleren aan dezelfde kapstok
Lennert Ras over de tweetalige nieuwe bundel van Tsead Bruinja, ‘Hang niet alle kleren aan dezelfde kapstok’/ ‘Hingje net alle klean op deselde kapstok’: ‘[Het] is een mooie afwisselende bundel met weemoed, pijn, slechtheid, maar vooral ook het goede.’ Een van de cycli maakt deel uit van een videokunstwerk dat Bruinja samen met Herman van Veen en Jules van Hulst maakte ter gelegenheid van ‘Leeuwarden Culturele Hoofdstad 2018’.