Recensies

Liever brieven gaf Judith Herzberg haar nieuwe bundel als titel mee. Prefereert ze het schrijven van brieven boven bijvoorbeeld een e-mail of het plegen van een telefoontje, of zijn het brieven waarin ze uitdrukt wat ze allemaal liever zou willen hebben, willen doen, of laten? Of is 'liever' hier de vergrotende trap van 'lieve', en drukt de titel dus de verhouding uit waarin zij tot haar lezers wil staan?

Wat voor mij Het boek Hauser van Annemarie Estor & Lies van Gasse boeiend maakt is niet het langdradige, verwarrende, nauwelijks beeldende verhaal waarvoor de kunstenaressen vooral hun fantasie hebben gevolgd én die van hun gastauteurs, maar de beelden die zij geschapen hebben, en die prachtig zijn vastgelegd. Hier en daar is de verf die zij gebruikten met strijklicht gefotografeerd, zodat het lijkt of je naar reliëfs kijkt, en de kleuren zijn fantastisch! De vrouwen zijn bepaald veelzijdig; het is indrukwekkend om te zien hoeveel technieken zij hebben gebruikt, en goed!

Er waait heel wat denkbeeldige wind door de nieuwe bundel van Pim te Bokkel (1983) Dit is hoe een storm ontstaat. Je merkt lezend in deze bundel al gauw dat die storm zich op diverse manieren kan ontwikkelen en manifesteren. Het in fysieke en/of geestelijke zin onder spanning staan levert momenten van ontlading op. Als onderzoekende waarnemer registreert Te Bokkel dit subtiele ‘storm’verloop, voornamelijk in emotionele zin. Vanuit dat perspectief zie ik in zijn nieuwe bundel een ontwikkeling van een gevoelsontplooiing die in zijn eerdere twee bundels minder aanwezig was, met de metafoor van de storm als een voertuig voor emotie. De natuur levert Te Bokkel tal van beelden op om die emotionele bewegingen aan ons te tonen.

Twee maanden na zijn dood verscheen Gerrit Komrij's laatste bundel zoals hij in bijna voltooide vorm op zijn bureau werd aangetroffen. Nu is er van in een goedkope uitgave een derde druk, uitgebreid met drie gedichten.

Van Oorschots Poëziekalender 2014 kwam tot stand in nauwe samenwerking met Poetry International en dat heeft een zeer gevarieerde, bijna avontuurlijke bundel poëzie opgeleverd.

Kees Engelhart schreef met Dagen van van Putten een hilarisch boek. Alle hoofdpersonages luisteren Bach, roken, verdrinken hun onbehagen, en strijden op hun manier tegen het onrecht. Soms lopen hun verhalen zo in elkaar over, dat zij één en dezelfde persoon lijken te betreffen. Allemaal zijn ze van goeden wille, onbuigzaam ten opzichte van de kwaadwillenden, en vol goede hoop op de goede afloop.

In Waar we wonen dompelt Thomas Möhlman ons onder in een wereld, waarin details belangrijk zijn. Hij vangt de details in woorden waaromheen hij nieuwe, aangename en duizelingwekkende werelden creëert. De bundel bestaat uit een aantal cycli. De cyclus 'Achter de wolken' is in zijn geheel uitgegeven als Halverwege Chapbook, met als titel Haven.

Piet Gerbrandy is de ideale lezer van de poëzie van Hans Faverey. Het is fascinerend hem in Een vlok duisternis. De poëzie van Hans Faverey als ritueel proces in zijn zoektocht naar betekenissen te volgen, een genot zijn toelichtingen en parafrases te lezen. Hij heeft een scherp oog voor de fundamentele meerduidigheid van dit werk, lijkt, erudiet als hij is, iedere intertekstuele referentie of allusie - bijbels, klassiek, of anderszins literair - op te merken en maakt daarbij ook voortdurend duidelijk hoe functioneel bepaalde formele kenmerken zijn. Hij gaat daarbij even intuïtief als rationeel te werk. Voorzichtig, soms bijna weifelend, tegelijk toch ook zeer stellig.

Woordspel, inventiviteit, zeggingskracht, deze poëzie heeft het allemaal. Emotioneel elan, en volledige beheersing van de taal, zonder enige remming. In Machandel is het talent van Annelie David onmiskenbaar.