Maria Sanz
Galmende gooi
Je deed het venster open. De dag ging klaren
boven alle eeuwen. Een distelvink
kwam op de vensterbank, op zoek
naar een geslaagde echo om die aan te heffen.
Het hart welde op, het lichaam zalfde zich
met de vroege bries. Langzamerhand
verschenen opnieuw al de taferelen
waarin hij wist op te treden, het voorspelbare
voor een afwezigheid wreed als de zijne.
En plotseling werd je gewaar:
de vlammen van zijn handen op je schouders,
het volmaakte plengoffer van de dauw
dat in jou overstroomde. Je omgaf hem
met adem van honing, reeds ademloos
na je voorkomen te hebben verzorgd.
Nooit was hij daar. De dag ging klaren boven
al het leed. Een paar trillermelodieën
slaagden erin om in je geheugen binnen
te dringen en uiteindelijk gaf je toe
dat je op hem aan het wachten was
zelfs voor je wist dat je op hem wachtte.
Uit Lance sonoro, 2007
Vertaling Fa Claes