Sterke beelden, indringend verwoord, met een mooie balans tussen het aardse en metafysische. Hedwig Speliers verdient ruimere aandacht dan hij tot dusverre gekregen heeft. Fortuna’s lieveling, het moest er maar eens van komen.
Alleen in mijn gedichten kan ik wonen. De bekendste gedichten uit de Nederlandse literatuur van Menno Wigman en Rob Schouten heeft er met De Nederlandstalige poëzie in pocketformaat van Chrétien Breukers en Philip Hoorne een geduchte concurrent bij. Welke bloemlezing te kiezen?
Tien gedichten staan er in Half in de zee en mede dankzij de illustraties is deze Gedichtendaguitgave een echte Joke van Leeuwenbundel: lichtvoetig, speels, misschien een tikkeltje baldadig, maar met genoeg ernst om het niet oppervlakkig te maken.
Amber-Helena Reisig gaat als een speer. De dichteres, te schilderen met grote ogen, rood gestifte lippen en een sigaret in de hand, heeft hier en daar wel iets gemeen met de zingende YouTube-fenomenen van de laatste jaren: jong, bomvol talent en zeer actief in de blogosfeer. Ze werd opgemerkt door andere bloggers en inmiddels ook ver buiten die sfeer. Onlangs nog stond ze als jongste in de categorie ‘Creatief’ van de Viva 400, een lijst met succesvolle Nederlandse vrouwen. Meander sprak met haar.
Amber-Helena Reisig
ik vind mijn moeder in een winkelruit
mijn moeder gebruikt haar vaders wandelstok
eerder dan dat hij dat deed
ik hoor ‘s nachts haar sloffen op de gang
vragen of het toilet nog dichter kan
het is de dood die zwijgzaam inhaalt
en tussen plassen van licht balanceert
zij zaagt aan zijn koord
of drukt zich tegen muren
we gingen eens naar de zee
daar was de morgen koud
ik voelde het ruisen in haar botten
harder dan in een schelp
haar botten zeiden mij
als ooit een morgen komt aan zee
warmer dan vandaag
laat ons dan hier maar gaan
ik vind mijn moeder in een boekenkast
ze staat op een kaft te lezen
ik vind mijn moeder in mijn wieg
ze zegt: ‘waar ben je toch gebleven?’