‘Nu is al te laat’ , de nieuwe bundel van Spinoy, is veeleisend. Hij gaat vilein, brutaal, onverschrokken, beeldrijk en intelligent spiegelgevechten met de tijd en zichzelf aan. Dat maakt zijn poëzie daarom wederom spannend en avontuurlijk. Lukt het hem met zijn poëzie uit de greep van de tijd te geraken?
In deze aflevering bespreekt René Leverink het gedicht ‘Eben Haëzer’ van Gerrit Achterberg.
De dichter Willem Thies kijkt met de ogen van een vreemde naar het leven om hem heen, zijn eigen leven inbegrepen. Dat leven is vaak moeizaam, herinneringen zijn zelden aangenaam. Dat betekent niet dat ‘Meer mensen dan reddingsvesten’ een loodzware bundel is, want daarvoor is zijn taalgebruik te beweeglijk. In schijnbaar terloopse, maar bij nadere beschouwing geladen formuleringen is Thies een meester. Een liefdevolle meester, want de taal volgt hem graag.
De titel van de nieuwe bundel van Hubert van Herreweghen beklemtoont niet alleen de aanwezigheid van vogels, maar ook van de bulleman, een wat verouderd woord dat min of meer overeenkomt met bullebak. Is die bulleman de schaduw die aan het eind van het leven het denken verandert in peinzen? Van Herreweghen heeft een leeftijd bereikt waarop avondgedachten onvermijdelijk zijn. Vanuit het naderende levenseinde wordt zin gegeven aan wat voorbij is – de dichter probeert alleszins een balans op te maken.
Nauta is een van de drie bekendste flarf-dichters. Hij muntte het begrip ‘literaire geocaching’, een soort speurtocht met in elk gedicht een clue over de volgende locatie. Het is aan de lezer van blog naar blog respectievelijk gedicht naar gedicht te navigeren. Zijn elfde bundel Verzamelingen is een papieren uitgave van gedichten die op internet en in bloemlezingen te vinden waren.