Dorien de Wit (1980) is beeldend kunstenaar, dichter en schrijver. Ze publiceerde gedichten en kort proza in Hollands Maandblad en Tortuca. Bij dit laatste tijdschrift was zij een aantal jaren redacteur. In 2010 was zij een jaar lang medewerker bij Meander Magazine. Momenteel volgt zij een opleiding aan de Schrijversvakschool in Amsterdam.
Ik probeer in mijn droom mijn droom te verklaren terwijl ik door het naaldbos loop waarin ik zojuist ontwaak mijn familie is veranderd in een roedeldieren en ik ben een psychotherapeut of boswachter en nog een keer word ik wakker op een feestje waar iemand me vertelt dat er laatst een acteur overleed tijdens een sterfscène het personage leeft nog schijnt als ik niet kan slapen kijk ik op YouTube naar filmpjes van gebouwen die worden opgeblazen eerst een stofwolk, dan zakt het gebouw in de grond in mijn hoofd speel ik ze achterstevoren af zodat ze weer opstaan Tegenover […]
Sommigen menen dat de dichtbundel op sterven na dood is. Ze hebben ongelijk: het aanbod zo groot, dat veel bundels onbesproken dreigen te blijven. Daarom zijn we naast ‘Poëzie Kort’ de rubriek ‘Signalementen’ begonnen: zes tot acht nog kortere recensies per keer. In de eerste bespreekt Hans Puper een bundel onder redactie van Peter van Lier, nieuwe poëzie van Bukowski, een graphic poem van Lies van der Gasse naar het gedicht ‘Exodus’ van Hughues C. Pernath en drie andere bundels.
Leger, de debuutbundel van Mieke van Zonneveld, verschijnt in januari bij De Bezige Bij. Gedichten over de breekbare scheidslijn tussen liefde en eenzaamheid, ziekte en gezondheid, geloof en wanhoop, en over het verlangen te worden ingebed. In Meander alvast drie gedichten uit deze bundel.
‘Waanzin went niet’ is het debuut van Max Greyson. Hij is dichter, prozaschrijver en, zoals hij zelf zegt, spoken word performer. Recensent Eric van Loo: ‘Van veel gedichten vermoed ik, dat ze het beter op het podium doen dan op papier. Greyson gebruikt vaak binnenrijm als springplank voor associaties. Misschien leuk om te volgen als je in de zaal zit, maar niet altijd tegen herlezing bestand.’