Maandelijkse archieven: maart 2018

Romain John van de Maele over de bloemlezing ‘En toch is alles wat we doen natuur’ van Leo Vroman: ‘Neen, niet alles wat we doen is natuur. Velen verdringen doodsgedachten, anderen spreken er aarzelend over, en een aantal dichters schrijft erover in berijmde taal. Bij Vroman lijkt het denken in versregels samen te vallen met het ademen, maar dan nog blijft het een uiting van cultureel bepaald gedrag, vooral omdat de gedichten werden gebundeld voor een groot lezerspubliek.’

“‘De jongenskamer’ is een verhaal in gedichten, waarin een oudere dichter zijn jongere ik herschept om te achterhalen wie hij lang geleden was, wie hij nu is en hoe dat zo is gekomen. (… ) Je kunt de bundel lezen als een autobiografie van Willem van Toorn, maar dat hoeft niet per se”. Is die zoektocht gelukt? Voor Hans Puper doet dat er niet toe, sterker nog: hij wil het niet weten. “‘Geef mij maar een vraag en geen antwoord’, zei Kopland. Dit citaat vinden we ook terug in deze knappe en ontroerende bundel.”

‘Voor de lezers van het eerdere werk van sadà\exposadà vormt dit boek een onmisbare completering’, aldus de uitgever. Recensent Ivan Sacharov licht voor ons de diepzinnige inleiding van sadà\exposadà (c.q. wie of wat daarachter schuil mogen gaan) toe, en laat ons genieten van een paar mooie ‘zintuiglikke’ fragmenten. Zijn conclusie presenteert onze recensent bij wijze van uitsmijter in een fraai distichon.

Peter J.R. Vermaat over ‘Vanavond nasi’ van Hans Rothuizen: ‘In de bundel kijkt de dichter in zijn taal om zich heen, zowel dichtbij als verder terug of vooruit. Ieder gedicht vormt een reeks van passen in een dans van klank en tijd, waarbij de lezer niet alleen de ogen van de dichter volgt, maar wat hij ziet ook kan meespreken met zijn mond. Dichterbij een lezer kan een dichter niet komen. En omgekeerd.’