Gedichten
Astrid Arns Kind Je loopt op een lijn op het strand en de wind wist je uit. Onder je jas je krimpende huid. De tijd komt tot stilstand op de golven. Je hurkt op het bevroren zand en wacht. De grond verdraagt maar moeizaam je gewicht. Je ziet een schip dat schuim trekt in het water dat zo gulzig is. Je proeft het zout in de vochtige lucht en denkt terug aan het kind op je heup. Net geen zomer en zij zingt voor zeilers en matrozen. Ze lacht van oor tot oor terwijl jij rondvliegt als een adelaar. Kort […]