De gedichten van Yvette Rombouts zijn vaak observaties van alledaagse situaties, ze kijkt goed om zich heen, portretteert graag mensen en heeft een liefdevol oog voor de details. En bij alles dat ze ziet, stelt ze zich vragen die ze aan ons voorlegt in mooie zinnen. In de witregels zit nog een andere wereld verscholen, waarin we ons even kunnen terugtrekken alvorens verder te lezen.
Kamiel Choi over ‘De waan en zin van het bestaan’ van Jacobus Bos: “Waanzin is niet de afwezigheid van zin, maar op hol geslagen zin. We mogen poëzie verwachten die vanuit het perspectief van de waan de zin op de hielen zit. (…) Naar mijn smaak hebben veel gedichten net niet de kracht om bij herlezing te ontkomen aan hun zelfontkenning of verkitsching, wellicht omdat ze te ‘uitleggerig’ zijn en het perspectief van de waan voortijdig opgeven, waardoor ook de zin vervluchtigt.”
In de serie ‘gesprekken met Meandermedewerkers’ het zestiende gesprek, met Janine Jongsma. Als organisator van de Rob de Vos-prijs geeft ze haar mening over poëziewedstrijden, laagdrempeligheid, juryleden, verdienmodel èn de bekendste gedichtenwedstrijd: de Turing. Na tien jaar als deelnemer aan wedstrijden, is het heel bijzonder nu aan de andere kant te staan.
‘Kouwe kleren’ van schilder en dichter Jan Vanriet is samengesteld uit drie eerdere bundels en niet eerder gepubliceerde gedichten. Romain John van de Maele richt zich in deze recensie op de wisselwerking tussen woord en beeld enerzijds en ’s dichters engagement anderzijds. Van de Maele: [Bij Vanriet is] ‘de taal is onze eerste en laatste burcht. Met woorden kunnen we ons herdefiniëren en verdedigen. Een dubbeltalent als Vanriet kan bovendien die strijdbare houding ook in beelden vorm geven.’
In de serie “favorieten van Meandermedewerkers” presenteert Paul Roelofsen zijn drie lievelingsgedichten. Hij koos voor werk van de dichters Menno Wigman, Carlos Drummond de Andrade en Jan Wagner.