In schijnbaar losse zinnen, met gemak en eenvoud, geeft dichter Toon Dekeukeleire ons een conclusie, een samenvatting van zijn ervaringen, een logisch verband. “Zet tijdig de richtingaanwijzers naar rechts aan” of lees deze gedichten, ook als alles niet goed komt is het in orde.
Het stoort recensent Peter J. R. Vermaat dat de ‘auteur’ van de bundel ‘Minder aardig’, Kamiel Choi, zijn gedichten die omringd zijn met allerlei andere teksten, ‘samenraapsels’ noemt. Volgens hem is in de bundel zichtbaar dat de auteur, of hij dat wil of niet, werkelijke poëzie schrijven kan. Hij ontdekt de dichter; een mens van taal.
In de serie ‘gesprekken met Meandermedewerkers’ het negentiende gesprek, met recensent Lennert Ras. Het eerste gedicht dat hij las was waarschijnlijk een kinderversje …. Max en de maximonsters. Dat schrok hem niet af, Ras schrijft al jaren, is lid van een schrijfgroep en gaat verder zijn eigen weg. Hij dicht “In je nek hijgende stemmen negeren en gemeengoed laken”.
Johan Reijmerink bespreekt het oeuvre van Menno Wigman: ‘Dood, waanzin, eenzaamheid en fatale liefdes vormen de thematische elementen in zijn zoektocht naar eenheid van allesomvattend geluk. Voortdurend is de ik op zoek naar wie hij is, wie hem bestuurt, waartoe het alles leidt. Wigman was een grensganger en kende de sluipwegen naar het grensgebied van leven, dromen, slapen en sterven.’
In onze nieuwsbrief treft u de rubriek ‘Meander op andere plaatsen’ waar we sinds enige tijd een foto, fragment, citaat of voorbeeld opnemen waarin Meander terugkomt. Twee lezers, dichters Bernard Lichtaard en Els van Dinteren , stuurden ons een eigen gedicht met daarin het woord ‘meanderen’. Mocht u geïnspireerd raken, we ontvangen uw bijdrage graag!