‘Alles wat ik hoor of lees gaat door een deel van m’n brein dat blijkbaar de godganse dag de taal kneedt, slijpt of in alle mogelijke stukken hakt om er maar een originele grap uit te peuren. En van rijmen word ik vrolijk’, zegt taalvirtuoos Theo Danes in gesprek met Inge Boulonois. Wij natuurlijk ook.
Hans Franse over ‘Als doden zo stil’ van Marten Janse: ‘Het boek bevat liefdesgedichten, in die zin, dat de lichamelijke aanwezigheid en het verlangen van die van de geliefde te ervaren het centrale thema vormen. (…) [Ik] vond het mooie gedichten, echter, en ik schrijf nu ook als musicus, naar mijn mening, minder muzikaal dan de schrijver op de achterflap van zijn mooie bundel laat uitkomen.’
Drie nieuwe gedichten van een veelzijdig muzikant en liedjesschrijver die volledig en gepassioneerd kiest voor deze schone kunsten. Tijdens de Amersfoortse nacht van Literatuur verzorgde hij jarenlang muzikale intermezzo’s en met zijn optredens deed hij zelfs Alkmaar aan; nu nog stadsdichter worden of dichter des vaderlands, aan Twan Vet zal het niet liggen!
De tweede bundel van Shari Van Goethem heeft een lieflijke titel: ‘Tere stengels’. Recensent Eric van Loo trof echter weinig lieflijke gedichten aan. Rauwe teksten, soms experimenteel en uitdagend van vorm, waarbij het moederschap en de worsteling die het leven soms kan zijn een belangrijke plaats innemen. Teksten die onder de huid kruipen, maar die ook veel te raden overlaten.
Recensie van de bundel Hogere natuurkunde van Ellen Deckwitz (Johan Reijmerink)