Anja Sligter heeft zich aangewend pen en papier te pakken als haar iets overkomt dat ze eigenlijk niet vatten kan. Het is het boekstaven van de pijn, het bijhouden van de kleuren. Haar gedichten kunnen een ieder troosten, ze stijgen boven het persoonlijke uit. Uit haar werk spreekt ook een ervaren omgang met taal.
‘De schrijver is een alleenstaande moeder’ van Hagar Peeters is het fors uitgevallen ‘eerste deel van een trilogie waarin ze de verhouding tussen schrijverschap en alleenstaand moederschap onderzoekt’, zo belooft ons de flaptekst. Eric van Loo las een sterk afwisselende bundel, waarin de verhouding tussen schrijverschap en alleenstaand moederschap slechts zijdelings aan bod komt. De liefhebber kan zijn hart ophalen (of haar hart openhalen) aan grillige, associatieve, vermeend biografische en incidenteel lyrische gedichten.
Recensie van de bundel tijd van de aarde van Galina Rymboe (Kamiel Choi)
Pubers onderwijzen, daar ben ik niet laconiek genoeg voor, dacht columnist Jan Loogman, maar het ging prima. Er werden woorden genoteerd, zinnen gevormd, lijstjes gemaakt die aan het Sinterklaasfeest deden denken en daaruit werd gekozen: drie woorden. Uit drie woorden kan per slot van rekening een prachtig vers ontstaan. En dat is een geweldig cadeautje.