Archief

In ‘Poëzie Kort 2016/10’ bespreken Lennert Ras en Hans Puper ‘Het refrein van andermans leven’ van Arnold Jansen op de Haar, ‘Trommelbrood en Crucifix’ van Kees Engelhart, ‘Gedicht aan de duur’ van Peter Handke en het fotoboek ‘De Ommeloze’ van Carl Deseyn, met gedichten van Annie Reniers en Claude van de Berge.

Hans Keilson (1909 - 2011) werd op zijn honderdste beroemd, omdat recensente en schrijfster Francine Prose hem in de ‘New York Times’ een van de beste schrijvers ter wereld noemde. De 'Sonnetten voor Hanna' stammen uit de oorlog. De Joodse auteur schreef in zijn moedertaal, die tevens de taal van zijn vijand was: in 1936 verhuisde hij met vrouw en kind van Duitsland naar Nederland. Jos Versteegen heeft de sonnetten vertaald. Recensent Hans Franse: 'Deze poëtische verslaggeving van een liefde tijdens het onderduiken, is zeer de moeite waard.'

De titel van deze recensie is de opening van de Phaidros van Plato, in de vertaling van de School voor Filosofie, Amsterdam. De Phaidros (in het Nederlands ook vaak aangeduid als ‘Phaedrus’), is een dialoog tussen Sokrates en één van zijn leerlingen waarin Plato allerhande thema’s uit zijn filosofie aansnijdt, met name het wezen van de taal, de eros en de retorica. In veel gedichten uit Monniksoog verwijst Nooteboom naar dit werk of reageert hij op denkbeelden hieruit. Recensie door Eric van Loo.

Vijf gedichten die de aandacht trokken tussen de inzendingen in de eerste ronde van de Meander Dichtersprijs 2017. Van Jeanet van Omme, Kris de Lameillieure, Rinske Kegel, Jill Marchant en J.V. Neylen.

Simon Mulder (1986) schrijft vormvaste gedichten en legt zich toe op de voordrachtskunst. Hij is oprichter van Stichting Feest der Poëzie en verzorgt de uitgave van 'Avantgaerde', een geheel met de hand gezet, gedrukt en gebonden tijdschrift voor de dichtkunst.

Levity Peters vindt ‘Brief aan wie niet bestaat’ van Peter WJ Brouwer heel goed: ‘Het begint al bij de titel op de omslag. Daar staat: 'Brief aan wie niet' in een ander lettertype gedrukt dan 'bestaat'. Het is een brief 'aan wie niet'. Dat is duidelijk: deze gedichten zijn ook aan mij gericht. ( … ) ‘Over het geheel genomen is ‘Brief aan wie niet bestaat’ een bundel die ik niet graag had willen missen en die blijft naklinken lang nadat je hem dichtgeslagen hebt, als een persoonlijk aan jou gerichte brief.’

Lange tijd dacht ik, dat Weemoedt evenals Piet Paaltjens en De Schoolmeester iets uit een ver verleden was. Maar Weemoedt werd in 1948 in Vlaardingen geboren als Izaäk van Wijk, en is nog onder ons. Oktober 2014 verscheen zijn laatste bundel: 'Met enige vertraging'. De titel zinspeelt op de lange radiostilte na 'Rijk Verleden' (1999). Na zijn debuut in 1977 met 'Geduldig lijden' volgden in rap tempo titels als 'Kleine trilogie der treurigheid', 'Acte van verlating' en 'Halte tranendal'. De vrolijkheid druipt ervan af. Dat geldt ook voor het gedicht ‘Rijk Verleden’, dat Jeroen van den Heuvel deze maand voor ons bespreekt.

Elly de Waard maakt het de lezer van haar laatste bundel niet gemakkelijk. In veel gedichten lijkt de gedachte nadrukkelijk aan het gedicht zelf vooraf te gaan. Neem nu ’De loutering van de slaap’. In de eerste strofe worden we geïnformeerd over de hersenactiviteit ‘in de eerste, diepe / slaap’. De tweede strofe vervolgt: ‘in de remslaap liggen / de spieren verlamd / behalve die van / de ogen’. Het enige verschil met Wikipedia is, dat de zinnen hier op volstrekt willekeurige plaatsen zijn afgebroken.

Met deze gedichten wonnen Martin Wijtgaard en Wim Vandeleene de eerste ronde van de Meander Dichtersprijs 2017

De eerste ronde van de Meander Dichtersprijs 2017 is gewonnen door Martin Wijtgaard en Wim Vandeleene.

Recensent Levity Peters over de nieuwe bundel van Tomas Lieske: ‘Daedalea’ ( … ) is zonder twijfel de meest eigenzinnige en de meest fascinerende bundel poëzie van het afgelopen jaar. Dat durf ik zonder enige terughoudendheid te beweren: ik heb ervaren hoe ik steeds dieper het door Lieske opgeroepen labyrint werd binnengelokt, om daar voorlopig nog niet uit te kunnen komen. Wat geen straf is, integendeel: het is een rijkdom.

In haar vierde bundel ‘Ergens slapen de anderen’ verkent Marijke Hanegraaf de wereld in haar uitersten. Recensent Johan Reijmerink: ‘Ik zou Hanegraaf in haar verkenningen van natuur en natuurwetenschap willen typeren als een visionair wandelaar in de werkelijkheid die behept is met een helder besef van het metafysische dat zich onverwacht in haar verbeelding kan voordoen.’

Elly Stolwijk (1957) is beeldend kunstenaar en dichter. In Meander enkele van haar gedichten.

Ingmar Heytze heeft een bloemlezing samengesteld uit het werk van Guillaume van der Graft: ‘Er loopt een gedicht voor mij uit’. Volgens recensent Mart Stel kan veel de toets van de kritiek niet doorstaan en had de bundel tot een kwart beperkt moeten worden. Je kunt zelfs de vraag stellen of er überhaupt een nieuwe bloemlezing nodig was. Van der Graft heeft in 2007 zelf al een keuze gemaakt uit de gedichten die hij wilde overleveren: ‘Praten tegen langzaam water’.

Van Peter WJ Brouwer verscheen onlangs de bundel Brief aan wie niet bestaat. In Meander drie gedichten daaruit.

Idwer de la Parra (Gorinchem, 1977) studeerde aan de AKI (vrije kunstacademie in Enschede) en aan de toneelschool in Maastricht. Daarna legde hij zich toe op biodynamische landbouw. Inmiddels is hij meer dan tien jaar werkzaam als kruidenteler en tuinman.

In ‘Poëzie / 9’ bespreekt Hans Puper de bundels ‘Vet hart’ van Koenraad Goudeseune en ‘m.n.m.”l’ van Sven Staelens, ‘Het liegend Konijn 2016 / 2’ (samengesteld door Jozef Deleu) en de bloemlezing ‘Dichters uit de bundel’ (samengesteld door Chrétien Breukers en Dieuwertje Mertens).

De laatste bundel van Roland Jooris, ‘Bladgrond’, vraagt om nauwgezet, aandachtig lezen. Verwijzingen en woordgebruik brengen Faverey en Kouwenaar in herinnering. Recensent Paul Roelofsen: ‘In dit licht dient men Jooris mijns inziens te lezen, werk dat nu eens weerbarstig, dan weer gelaten is, naar binnen gericht als door een kloosterling geschreven.

Gedichten van Taco van Peijpe , Ramon van den Dungen, Arjan Keene en Robin Wim Hutse.

Recensent Johan Reijmerink over ‘Tussengebied’ van Annie Reniers: ‘Reniers is voor mij een spannende ontdekking in een literair landschap waarin nogal eens de belevenissen van het ego, de actuele verwarring in het persoonlijk leven en de wereld zich opdringen aan de poëzie van dit nieuwe millennium.’ Reniers weet zich leeg te maken zonder het contact met de wereld om haar heen te verliezen.

Gedichten van Truus Roeygens, Liesbeth Aerts en Karim Schelkens.

Gedichten van Alex Gentjens, Anthony Roegiers, Paul Bezembinder, Martin Wijtgaard en Bert Struyvé.