Archief

Catharina Blaauwendraad (1965) is dichter en vertaler. Ze debuteerde in 2004 met Niet ik beheers de taal in de Windroos-reeks. Onlangs verscheen haar tweede bundel Beroepsgeheim bij uitgeverij Nieuw Amsterdam. Tijd voor Meander om haar te interviewen over de nieuwe bundel, het vertalen van gedichten en de geheimen van de taal.

Het gaat Yerna Van Den Driessche (1949, Bottelare) voor de wind. Met haar poëzie sleepte ze diverse prijzen in de wacht. Ze publiceert in tijdschriften en laat ook op het podium een stevige indruk na. Als kers op de taart verschijnt in het najaar bij uitgeverij P de bundel Reconstructie. Hoog tijd voor een gesprek.

Voor Bouke Vlierhuis is de cyclus 'Moedermomenten (zonder moeder)' het pièce de résistance van Sylvie Marie's debuutbundel Zonder: een weergaloze cyclus vol ingehouden woede en schuldgevoel, een genadeloze analyse van een jeugd in een moeilijk gezin.

Anneke Haasnoot TABEH MARINIER Soms draaide hij muziek Walste met haar de kamer door Fluitte met opzet hard en vals De man die zich op schilderles Afzijdig hield bij het pauzeren Zij bracht de stille kunstenaar Dan altijd koffie Met verbazing zag ik Hoe hij tijdens reünies Kleurrijk en met open blik Tapijten conversatie knoopte Voor mij bleef hij gesloten boek Batik om magerte, mijn vader

'Wat ik zelf betracht en zoek in het werk van anderen is het tegendraads gedachten strelen. Als dichter kan ik dit enkel met woorden die, in tegenstelling tot zuiver klank en kleur en vorm, altijd een toch wel afgebakende betekenis in zich dragen. Daarom hou ik van poëzie die een zintuiglijk genot kan oproepen en die kan worden gezongen als een lied', aldus Guy Dierckx.

Anneke Haasnoot: 'Van het scheppen op zich geniet ik intens. Dat ik tijdens het voorlezen het publiek soms een zucht kan horen slaken van ontroering of het kan horen schaterlachen, verbaast me steeds weer. Dat is een leuk extraatje dat me niet onberoerd laat natuurlijk. Het is des te meer reden om opnieuw stof te verzamelen en die te bewerken en dat altijd weer met behulp van de muze.'

Guy Dierckx Ach (waarschuwing op een pakje tabak) De wereld, laat deze wereld lijden aan de ziekte der geleerden: zij, die na de ontlasting de handen wassen in onschuld en, als alles om zeep is wat bijverdienen met het grossieren in één of andere therapie. Alleen de namen van grote rokers leven voort: ze vertrouwen op hun adem wijl hun longen weigeren het volmaakte na te praten.

Op zondag 17 mei overleed de Uruguayaanse schrijver/dichter/journalist Mario Benedetti op 88-jarige leeftijd in Montevideo. Sander de Vaan schreef een kort in memoriam voor deze bijzondere auteur, die ruim een jaar geleden centraal stond in een aflevering Wereldpoëzie.

In dit nummer besteden we aandacht aan een gedicht van een auteur die van 1977 (een vertaling van Büchners dood) tot 2009 (Vogels kijken) ruim dertig publicaties op zijn naam bracht: romans, verhalen, toneelteksten, essays, vertalingen en natuurstudies, maar slechts één dichtbundel, het onopgemerkt gebleven Lippenrood uit 1997. Ivan Sacharov schreef van Kester Freriks' 'Sprookje' een mooie, invoelende bespreking.

'Bijna honderd rondelen in één bundel, is dat niet wat te veel van het goede?', vraagt Johan Reijmerink zich af bij het lezen van Lenze L. Bouwers' Woorden om het licht te horen. Hij kan zich niet aan de indruk onttrekken dat de vorm zo nu en dan zijn suprematie over de inhoud opeist. Veel van Bouwers' gedichten zijn doordesemd van religiositeit en godsbesef, maar de dichter wordt ondanks zijn wat gesloten wereldbeeld gecomplimenteeerd met zijn zorgvuldige en fraaie taalgebruik.

De willekeur waarmee Reinigingsadvies van Marcel Möring lijkt te zijn samengesteld, sluit zowel qua inhoud als qua grammatica naadloos aan bij wat in de gedichten zelf tot uitdrukking komt. Möring is niet bij uitstek de dichter van ijzersterke beeldtaal, meer die van een vlijmscherpe (zelf)reflectie. Wat Maarten Hamelink betreft 'poëzie op z’n best'.

Koos van den Kerkhof Zitten Hij is mijn ezel op de weg naar de oceaan. Het oog valt op de slijt, de rafels aan de stof voor ik omkeer, ga zitten. Als ik letters tik lees op het scherm praat over de krant, altijd draagt hij mij. Hij kraakt en piept; mijn hersenen slapen op de golven.

'Ik woon in Venlo en werk aan de CKE-schrijversschool in Eindhoven. Ik leef niet in de literaire vuurwerkfabriek. Om te schrijven heb ik rust nodig. Dan kan ik het beste maken wat ik kan maken. De media veroorzaken meer dan genoeg lawaai en houden je van je werk', aldus Koos van den Kerkhof. Meander had een gesprek met hem over het dichterschap, het docentschap en het verschil tussen Mozart en Beethoven.

Jelou Geteend Dat je niet praat tot daaraan maar appelrot schimmelt de mand Was het gevlochten niet geteend genoeg? Riet kan soepel als het nat buigzaam zonder breken en toch pittig Bevochtigen met liefde maakt speeksel overbodig.

Schrijven om het verwoorden en overbrengen van emotie, en om het taalspel zelf. Dat is wat Jelou (1962) doet. Meander sprak met deze dichteres, over bergen inspiratie, waar die bergen vandaan komen en over de verhouding tussen poëzie en proza.

Bert Lema Een reis voorbereiden wanneer het vertrek aanbreekt is al het mogelijke bereikt maar we zoeken het beven in dit gebalde deze vaste hand we liggen languit overmand door ons willen tot onze greep lost de reis begonnen en beëindigd vertrekken we buiten ons weten

De Haarlemse uitgever In de Knipscheer werkt sinds jaar en dag aan de opbouw van een veelkleurig poëziefonds dat behalve aan het werk van Nederlandse dichters als Chawwa Wijnberg en Klaas de Jager onderdak biedt aan poëzie van Spaans-Amerikaanse, Surinaamse, Antilliaanse en zelfs Molukse origine. Joop Leibbrand is zeker niet ontevreden over de bundels van Henry Habibe, Raj Mohan en John Leefmans, maar wordt pas echt enthousiast bij de Colombiaanse dichter Juan Manuel Roca.

De Zuid-Afrikaanse dichter Louis Esterhuizen publiceerde ruim een half dozijn dichtbundels in zijn moedertaal. Ook verscheen werk van hem in diverse bloemlezingen, waaronder het door Gerrit Komrij samengestelde Die Afrikaanse poësie in 'n duisend en enkele gedigte. Sander de Vaan had een mailgesprek met deze dichter, die een voorkeur heeft voor melancholieke gedichten, maar streeft naar de sobere stijl van Kouwenaar.

An Vandesompele Stuiterballenruis Soms wegen de dagen hier zo zwaar dat van praten niets meer komt, dan worden vader en moeder angstige dieren met blikkerende ogen in de koplampen van de ander, klaar om vermorzeld te worden onder een stel banden. Ze zijn lang geleden vergeten hoe het heet te ruiken naar de ander, fopkussen te stelen of ademloos de haakjes te sluiten. Ze zijn ver en lang verlangen, de vaalheid van oude foto’s en woorden, het ruis op een zestien millimeterfilm, de aanslag op een ruit die van binnen warm is en van buiten koud. Tot het avond wordt. Dan sluiten ze elkaar weer binnen als vanouds, wordt zuur zoet en vuur gloed. Zo verwonden we elkaar altijd

Louis Esterhuizen Lyfkaart Jy ken die geure van haar lyf, die reuk van perskes onder borste. Die gewig daarvan in jou hande. Jy ken die klam lower van nat hare teen jou gesig. So ook donkertyd se vreugdes Wat sy oor jou lê. En wanneer jy jou oë toemaak, vind jy haar telkens weer in al die voue terug: van agter die knie, tot in die elmboog se waai; van die voet se spoor, tot die kurwes om oogbank en neus. Van wimper tot sool ken jy immers die geluide, die kreun van ‘n lyfkaart wat behoue, dog bykans verlore is. Lijfkaart Jij kent de geuren van haar lijf, de reuk van perziken onder borsten. Het gewicht daarvan in je handen. Jij kent het klamme

'Van niets iets maken, zo verwoordde een bevriende kunstschilder het ooit. Dat is het inderdaad, denk ik, een passie om iets blijvends te kunnen maken van een gebeurtenis. Eender hoe', zegt An Vandesompele. Meandermedewerker Sylvie had een onderonsje met deze Vlaamse dichter.