Archief

Het gezin komt er in de Schone Kunsten niet goed af, toch is zij – naast klaagmuur - ook ideaal. En het verlangen naar dat ideaal komt Rogier de Jong in de literatuur weinig tegen. Hij begon zich zorgen te maken over zijn belezenheid tot hij bij ‘de grote dichter van het kleine en alledaagse’, Bernard Dewulf, iets van liefde bespeurde, van waardering voor een Warm Nest.

Zelf zegt Haliastur over zijn gedichten ‘de vervreemding en de mystiek af te tasten in menselijke relaties en in de verhouding tussen mens en wereld.’ Met regels als ‘Woorden zijn wolken. / Nog eer je ze aan kunt raken muteren ze. / Zelf zijn wij als foto’s zwaar en bewegingloos.’ blijf je herlezen. ‘De aangewaaide gaven vertellen ons / wat wij niet willen zeggen.’

In het commentaar van Anne Meerbergen nemen we vandaag de recensie van Jan van Gulik onder de loep die hij schreef over haar bundel 'Schipperen'. Meerbergen is erg tevreden over deze bespreking, ze zegt: 'Jan van Gulik is een attente lezer! De recensie is zo accuraat dat ik goedkeurend zat te knikken bij wat hij schrijft.'

Roel Richelieu Van Londersele schrijft minder en alleen als het schrijfvirus en het leven hem ertoe dwingen. Dat zorgt voor meer authenticiteit en binding met de mens en dat kan een lezer voelen. Hij leest graag dichters die regels schrijven, waarvan hij denkt: die regels had ik graag zelf geschreven. Beginnende dichters adviseert hij geduld te hebben. Uiteraard wordt poëzie ondergewaardeerd.

Onno-Sven Tromp heeft met plezier de bundel, ‘Koeiendagen’, gelezen van Kira Wuck. Hij vindt het een speelse en toegankelijke bundel met diepgang: ‘De vlinderende vrolijkheid waarmee Wuck haar gedichten componeert en ook over zwaardere thema’s als de dood luchtig weet te schrijven, werkt aanstekelijk.’

Lang niet alle gedichten in deze serie zijn voor kinderen alleen geschreven. Geen volwassene zal zich er te groot voor voelen. Dus eigenlijk is dit een verzameling Gedichten voor alle leeftijden. Ontdek de wereld erin! Vandaag met werk van Gerrit Krol, André Sollie en Maud Vanhauwaert.

De bundel, ‘U heeft nog 43 ongelezen gedichten’, van Yanaika Zomer is een opvallend debuut. Peter Vermaat is onder de indruk omdat zij een dichter is ‘die de lezer met klauwen van taal vastgrijpt en verpulvert’. Tevens zegt hij: ‘In de eerste plaats is Zomer een goochelaar, nee een buikspreker, nee een Houdini met de taal.’

Wat een kansen laat de ene leraar liggen en hoe stimulerend is de andere? Beseffen leraren überhaupt hoe groot hun invloed kan zijn? En hoe lang de herinnering aan hen doorwerkt? Het hoge cijfer voor Duits dat Jan Loogman ontving, werd met een denigrerende opmerking teruggeven. Hoe anders was dat bij Engels waar de hele klas het verzameld werk van Shakespeare op een zaterdagmiddag kocht.

Er zijn nogal wat innemers in de wereldliteratuur. Onder hen bevinden zich uiteraard ook Nederlandse dichters/schrijvers. Met in gedachten 'Slechts de namen der grote drinkers leven voort' (titel van Riekus Waskowsky, 1968), noemt Ko van Geemert er een paar in deze column. Het laatste woord geeft hij aan Jan Boerstoel: Drinken / doet een beetje zeer, / maar nuchter leven /nog veel meer.

Van Fred Papenhove bespreekt Hettie Marzak de bundel ‘We zitten in de nachtbus’: ‘Papenhove doet het voorkomen alsof hij dicht op een haast terloopse manier, waarbij je als lezer goed moet kijken en nadenken om je bewust te worden van wat er werkelijk opgeroepen wordt tussen de bedrieglijk eenvoudige versregels.’

In de serie ‘gesprekken met Meandermedewerkers’ het tweeënvijftigste gesprek, met Gerard Scharn. Over het interviewen, ‘Het is zonder meer blikverruimend dichters die je daarvoor nauwelijks kende naar hun motieven en beweegredenen te vragen.’ Over ons poëtisch klimaat, ‘het is een klimaat zonder seizoenen’, en over zijn eigen werk citeren we Erik Jan Harmens : ‘Hoe kleiner zijn taal, hoe groter.’

De gedichten van Mark Boninsegna in de bundel 'De Hemel voor ongelovigen', doen Maurice Broere aan Jules Deelder denken. Boninsegna komt ook uit Rotterdam. 'Als je deze bundel leest verwacht dan geen grote filosofische diepgang. De onderwerpen die Boninsegna behandelt, komen uit de werkelijkheid om hem heen.'

Lang niet alle gedichten in deze serie zijn voor kinderen alleen geschreven. Geen volwassene zal zich er te groot voor voelen. Dus eigenlijk is dit een verzameling Gedichten voor alle leeftijden. Ontdek de wereld erin! Vandaag met werk van Mary Heylema, Leo Vroman en Hans Andreus.

Voor de zesde keer gaat de poëziewedstrijd voor de Rob de Vos-prijs van start. De wedstrijd loopt van 1 april t/m 30 september. We werken met een verplicht thema. We zien uit naar gedichten die het thema origineel en poëtisch benaderen, taalkundig goed zijn en die ons omver blazen!

Schrikkeldag was aanleiding voor Jan van der Vegt zijn Latijn af te stoffen en zijn vrienden een schrikkelwens te sturen, een bewerking van de elfde ode in het eerste boek van de Carmina van Horatius, waar menig classicus ernstig de wenkbrauwen bij zou fronsen, maar waardoorheen hij de schim van Horatius, mocht die zich vertonen, in de ogen durft te kijken.

Met regels als ‘Dwalend over een landweg van hitte en zand / tussen velden vol heide en adders en hazen / en de krijs van een vogel die daar op jaagt.’, voel je je na lezing 'in vervreemding ingebed' dus het gedicht doet wat het belooft. ‘Als een windvlaag de aardkorst optilt.’ Zodat we nadenken en ons vragen stellen.

Dirk Mout geeft de recensie die Ivan Sacharov schreef over zijn bundel, 'Onzegbaar is het blauw', een dikke onvoldoende. Het stoort hem dat er aannames worden gedaan en dat er voorbij wordt gegaan aan zwaardere thema's. Ook al is onze recensent enthousiast over de meer luchtige gedichten, volgens de dichter worden ze totaal verkeerd begrepen. Het commentaar van Dirk Mout.

We feliciteren componist, dichter Rozalie Hirs met de Jan Campert-prijs. Een interview over het grootste verschil tussen poëzie en muziek, de begrippen betekenisritme en spraakmelodie, hoe onze herinneringen en ervaringen via een gedicht in een soort van samenspraak kunnen raken, die ook kan leiden tot een interne dialoog binnen de lezer. Ze is altijd bezig, het maken zit diepgeworteld in haar natuur.

‘Dagtekening van liefdesvormen’ luidt de titel van Rozalie Hirs' nieuwe bundel. Op het achterplat staat dat haar poëzie veelvuldig wordt onderwezen aan Nederlandstalige universiteiten en hogescholen. Was dat maar waar, want ze verdient het. Een recensie van Hans Puper.

Wie zit er achter het podium (7)? Een serie korte gesprekken met organisatoren van poëziebijeenkomsten. In de zevende aflevering Marten Janse en Anneruth Wibaut van de Haarlemse Dichtlijn, bekend van het jaarlijks festival op Hemelvaartsdag, gekenmerkt door 100 dichters en geweldige locaties in de Haarlemse binnenstad. Start dit jaar – 9 mei - in de Bavo op de Grote Markt, thema ‘Hemel’.

De bundel, ‘Uit de schaduw naar het andere licht’, van Niels Landstra kan Peter Vermaat niet bekoren: ‘’Mijn probleem met dit taalgebruik is dat het de lezer als het ware met korte tussenpozen in het gezicht schreeuwt, waarbij het niet aan de taal zelf wordt overgelaten om een emotie op te roepen, maar waarbij je door de primaire betekenis meteen de revolver met ‘gij zult emotie voelen!’ tegen de slapen gedrukt krijgt.’’