In Beroepsgeheim etaleert Catharina Blaauwendraad overtuigend het brede scala van dichterlijke potenties waarover zij beschikt. Joop Leibbrand prijst haar werkwijze: de anekdotiek niet schuwend, maar in feite steeds vertrekkend vanuit een talig uitgangspunt, helder en ogenschijnlijk eenvoudig, maar vol dubbele betekenissen, waarbij de lezer altijd alert moet zijn op extra connotaties.
In Schemerzones van Gwy Mandelinck lijken sommige gedichten een beetje op gebroken spiegels en zijn sommige beelden niet waterdicht, vindt Ivan Sacharov. Maar als een goede regisseur bewaart de auteur de climax tot het eind.
Poëzie Kort: Nog meer knekeltaal door Bert van Weenen Bij uitgeverij De Bezige Bij verscheen een verzamelbundel van Bart Chabot. Een curieus geval, dit Greatest Hits 2. In 2007 publiceerde Chabot al eens drie dichtbundels in één keer, verpakt in een papieren McPain-zakje. Greatest Hits 2 is mede zo dik, omdat Chabot ditmaal maar liefst zes bundels tegelijkertijd vrijgeeft: Orkaan Betty, Club Fandango, Satans Kreek, Captain Zeep, Space Cowboy en Barricade Area. Daarmee steekt hij zelfs Duinker, met de 214 pagina’s van diens nieuwste project Buurtkinderen, naar de kroon. Chabots oeuvre is consistent. Op wat uitzonderingen na bestaat zijn poëzie […]
Over Erik Jan Harmens’ voorwoord bij Ik ben een bijl is veel te doen geweest. Bouke Vlierhuis brengt het terug tot de kern: er is maar één reden waarom juist deze gedichten in dit boek staan, en dat is omdat Harmens ze er in wilde hebben.
Johan Reijmerink las Hester Knibbes verzamelbundel Oogsteen en verklaart zich onder de indruk van de helderheid, de compacte en trefzekere formulering en soberheid van taal. Zij vangt het onvoorstelbare en het onmogelijke dat voor de duur van het gedicht mogelijk wordt. Een absolute aanrader voor elke poëzieliefhebber die van geserreerde poëzie houdt die in de ware zin van het woord klassiek is te noemen.